Fysieke training en cognitieve gedragstherapie in het postpoliosyndroom: effecten op vermoeidheid, activiteiten en kwaliteit van leven: een gerandomiseerde gecontroleerde studie.

Het postpoliosyndroom (PPS) bestaat uit een combinatie van verschillende
neuromusculaire symptomen. PPS komt voor bij een groot aantal mensen dat in het
verleden paralytische polio heeft gehad. Klachten treden ongeveer 15 jaar na de
acute ziekte op. Ernstige vermoeidheid en achteruitgang van functionele
vaardigheden is een veel voorkomende klacht bij patiënten met PPS. De
pathogenese is waarschijnlijk multifactorieel. Omdat curatieve behandeling niet
voorhanden is, bestaat de behandeling voornamelijk uit revalidatie. Om verdere
achteruitgang in fysiek functioneren te voorkomen kunnen twee verschillende
therapeutische benaderingen onderscheiden worden: fysieke training of een
cognitieve gedragstherapie (CGT).
Echter, er is onvoldoende bewijs voor de effectiviteit van beide benaderingen
en de werkingsmechanismen zijn daarnaast niet volledig duidelijk.
De hypothese is dat zowel fysieke training als CGT beide effectief zijn in het
reduceren van vermoeidheid en het verbeteren van activiteiten en kwaliteit van
leven in vergelijking met usual care. Er is behoefte aan multicenter en
gecontroleerde studies naar de effectiviteit van deze interventies voor PPS.

Primaire onderzoeksvraag:
(1) Bestuderen van de effectiviteit van fysieke training en CGT in het
verminderen van vermoeidheid en het verbeteren van activiteiten en kwaliteit
van leven in PPS.

Secundaire onderzoeksvragen:
(2) Het identificeren van algemene en ziekte-specifieke determinanten van
effecten.
(3) Het evalueren van de kosteneffectiviteit van fysieke training en CGT.
(4) Inzicht krijgen in patiënten hun verwachtingen van en ervaringen met de
interventies.

Een multi-center, enkelblind, gerandomiseerde effectstudie.

De 81 patiënten zullen gerandomiseerd worden in 1 van de 3 condities i.e. (1) fysieke training + usual care, (2) CGT + usual care, (3) usual care.

Alle patiënten zullen gevraagd worden gedurende de studieperiode van 10
maanden, 4 maal het AMC en 3 maal de VU te bezoeken voor een fysieke meting. De
metingen zullen ongeveer 2 uur duren. Daarnaast zal de patiënten gevraagd
worden 4 maal een week lang een kleine versnellingsmeter aan de enkel te
dragen, vragenlijsten in de vullen en een kostendagboek bij te houden. De duur
voor invullen van deze vragenlijsten is ongeveer 1,5 tot 2 uur.
Patiënten zullen geen kosten hebben voor deelname aan de interventies.
Eventuele medische risico's gerelateerd aan de fysieke meting worden klein
geacht. Daarnaast zal er een arts bij de metingen aanwezig zijn. Alle
deelnemende centra hebben veel ervaring in het geven van fysieke training voor
patiënten met verschillende neuromusculaire aandoeningen. Het risico op
nadelige bijwerkingen van de fysieke training wordt daarom klein geacht. Er
zijn geen risico's verbonden aan CGT.
Gezien de uit eerder onderzoek bekende positieve effecten van zowel fysieke
training als CGT kan geconcludeerd worden dat de voordelen opwegen tegen de
nadelen danwel risico*s van deelname aan deze studie.