Heeft een lage diurese een mogelijke invloed op abnormale blaas sensaties bij patiënten met een Overactieve Blaas?

We weten uit eerder onderzoek dat de nieren van patiënten met overactieve blaas
minder snel urine uitscheiden dan gezonde vrijwilligers. Dit komt mogelijk
doordat patiënten minder drinken gedurende de dag. En daardoor dus een
achterstand hebben in de water huishouding van hun lichaam.
We weten ook uit deze onderzoeken dat de blaassensaties van deze patienten
significant anders zijn en zich anders ontwikkelen dan de sensaties van gezonde
controle patienten.
Zodoende is onze hypothese dat we deze blaassensatie kunnen veranderen zodat ze
meer de normale sensaties benaderen als we de diurese snelheid bij deze
patienten kunnen versnellen.

Het doel van dit onderzoek is het onderzoeken of het versnellen van de diurese
(uitscheiding van urine door de nieren) bij patiënten met een overactieve blaas
mogelijk een verlichting geeft van symptomen. Of in ieder geval een andere
ontwikkeling van blaassenstaties ten gevolge heeft. Als dit zo is hebben we een
relatief eennvoudige en goedkope manier van adviseren en behandelen van
patienten met een overactieve blaas.

Het onderzoek zal bestaan uit een intake gesprek, een 1e sessie in het
ziekenhuis, een 2e sessie in het ziekenhuis en tussen die sessie zal de
deelnemer een aantal voorbereidingen moeten treffen en 2x een plasdagboek
moeten invullen en 24 uurs urine moeten sparen.
Voorafgaande aan het onderzoek heeft de deelnemer een intake gesprek met de
arts-onderzoeker.
Het gehele onderzoek zal plaatsvinden gedurende 5 dagen.
In deze 5 dagen zal deelnemer 2 keer naar het ziekenhuis moeten komen, de rest
van de tijd zal de patient thuis zijn.
De dag voordat een deelnemer voor een sessie naar het ziekenhuis komt zal hij
of zij thuis een plas-dagboek bijhouden (zie bijlage 3 van protocol). Dit wil
zeggen de dag voor sessie 1 (= dag 0) en de dag voor sessie 2 (= dag 4).

De 2 sessies in het ziekenhuis zullen er als volgt uit zien:
Elke bijeenkomst duurt ongeveer 1 uur. Voor elke sessie drinkt de deelnemer
thuis 1 liter water en tijdens de sessie zal nogmaals 1 liter water worden
gedronken (een zogenaamd waterload protocol). Tijdens de sessie kijkt de
patient naar een film of leest een boek. Elke 10 minuten zal gevraagd worden
wat voor gevoel de deelnemer heeft in de blaas. U zult dit met behulp van de
onderzoeker invullen op een formulier en een lege grafiek.
De tweede sessie is exact hetzelfde als de eerste sessie. Echter voor de tweede
sessie (die zal plaatsvinden op dag 5) zal de patient een aantal dagen meer
gaan drinken.
Dit wil zeggen dat er gedurende 3 dagen 1,5 L extra vocht (water) zal worden
gedrinken bovenop de normale drink gewoontes. Dit is in eerdere studies ook al
eens gedaan en kan zonder problemen worden gedaan.

Patienten die medicijnen gebruiken voor een overactieve blaas moeten hier
gedurende 10 dagen voor de start van het onzoek en tijdens het onderzoek mee
stoppen. Dit kan zonder problemen en de eventuele gevolgen zullen met de
patienten worden besproken.

Geen risico.
Belasting: patienten moeten 2 keer naar het ziekenhuis komen en meer drinken
dan ze normaal gewend zijn op 3 achtereenvolgende dagen. Daarnaast moeten ze
thuis nog 2 dagen een mictiedagboek invullen en 24uurs urine moeten sparen en
meenmen naar het ziekenhuis. We realiseren ons dat deze onderzoeksopzet
mogelijk belastend en onnatuurlijk ervaren wordt door de patienten. We zullen
de eventuele gevolgen die patienten kunnen ondervinden van het meer drinken van
water en het stoppen van de medicatie uitvoerig met patienten bespreken. We
zullen ook uitleggen dat we niet kunnen voorspellen wat deze verandering in
drink gedrag en stoppen met medicatie precies voor gevolgen op de plasklachten
zal hebben.