Een prospectieve, open, gerandomiseerde, single center studie die de effecten van duo- therapie bestaande uit Everolimus en steroiden vergelijkt met laaggedoseerde combinatie van CNI, MMF en steroiden, tenminste één jaar na niertransplantatie.
Effecten op nierfunctie, tolerantie, chronische transplantaatschade, CV parameters en maligniteiten.

Achtergrond:
Calcineurineremmer- vrije immuunsuppressie in niertransplantatie geeft heden
ten dage lage rejectiekansen en een excellente transplantaatoverleving. Ondanks
dit succes zijn morbiditeit en mortaliteit in transplantaatontvangers relatief
hoog vanwege de bijwerkingen van onze immuunsuppressieve regimes. Dit is één
van de redenen voor de hoge cardiovasculaire mortaliteit in
niertransplantatieontvangers. Calcineurineremmers lijken een belangrijke rol te
spelen in de ontwikkeling van chronische allograft nefropathie, wat een slechte
nierfunctie and cardiovcasculaire ziekten veroorzaakt. Ook infecties en
maligniteiten zijn in het algemeen de resultaten van immuunsuppressie. Er is in
het laatste decennium medicatie ontwikkeld die atherosclerose en maligniteiten
kan voorkomen: Everolimus is een veelbelovend medicament dat bekend staat om
zijn een gunstig resultaat op op CMV-infectie en vasculopathie na
harttransplantatie. Ook is het veelbelovend in reductie van de ontwikkeling van
maligniteiten. Bij introductie van Everolimus 12 maanden na transplantatie
terwijl de calcineurineremmer en de mycofenolaat worden onttrokken verwachten
we een goede respons op acute rejectie, zonder toename van nefrotoxiciteit. In
een eerdere studie (die nog niet is gepubliceerd) is Everolimus geintroduceerd
in een dosering van 2 x 3 mg per dag, zes maanden na transplantatie. Er werden
meer bijwerkingen gezien dan verwacht, waarschijnlijk toe te schrijven aan deze
hoge dosering. In de huidige studie willen we de dosering optimaliseren.

De veiligheid en werkzaamheid van een immuunsuppressieve therapie onderzoeken
bestaande uit Everolimus en corticosteroiden 12 maanden na niertransplantatie
bij patienten met een donornier op nierfunctie en acute rejectiekansen.
De andere groep zal een low-dose regime ontvangen bestaande uit laaggedoseerde
calcineurineremmer, mycofenolaat mofetil en corticosteroiden.

Prospectief, open, gerandomiseerd, gecontroleerd, single-center.

Tenminste twaalf maanden na transplantatie worden degenen met een acceptabele nierfunctie gerandomiseerd naar óf doorgaan met hun op calineurineremmer gebaseerd regime, óf geconverteerd naar Everolimus.

De last die geassocieerd is met participatie bestaat uit meer frequent
polikliniekbezoek tijdens de conversieperiode. De hoeveelheid en aantal
bloedafnames, lichamelijk onderzoek of andere diagnostiek is dezelfde als in de
andere groep: de standaardbehandeling. De risico's die het studiemedicament
met zich meebrengt zijn een toename van proteinurie, dislipidemie, anemie,
thrombocytopenie, verminderde wondgenezing. De voordelen die geassocieerd zijn
met Everolimus zijn een gunstig resultaat op op CMV-infectie en vasculopathie
na harttransplantatie, samen met een afnemend risico op cardiocvasculaire
ziekten en maligniteiten in de lange termijnoverleving.