Rol van het aangeboren immuunsysteem en fibrinolyse bij het ontstaan van post trombotisch syndroom: een case-control studie

Het post trombotisch syndroom (PTS) is een chronische complicatie van diep
veneuze trombose (DVT). Patiënten met PTS hebben klachten van zeurende pijn,
tintelingen, een zwaar gevoel, jeuk en/of zwelling aan het been dat was
aangedaan door de DVT. Deze symptomen verergeren bij staan of lopen en nemen af
in rust. Het aangedane been vertoont oedeem, veneuze ectasieën,
hyperpigmentatie, eczeem en/of varices, in ernstige gevallen treedt ulceratie
op.
Twintig tot vijftig procent van de patiënten die een DVT heeft doorgemaakt,
krijgt PTS. PTS treedt meestal binnen twee jaar na de eigenlijke DVT op.
PTS vermindert de kwaliteit van leven aanzienlijk. Verder zijn de kosten van
PTS hoog, voor zowel patiënt als gezondheidszorg.
Men denkt dat PTS wordt veroorzaakt door veneuze hypertensie. Veneuze
hypertensie na een DVT treedt waarschijnlijk op door drie nauw verbonden
processen: inflammatie, fibrose en residu trombose als gevolg van verminderde
fibrinolyse. Weefselhypoxie en verminderde perfusie van de kuitspier zijn het
gevolg van veneuze hypertensie en resulteren in de symptomen van PTS.
Waarom sommige patiënten wel en andere patiënten geen PTS ontwikkelen is
onduidelijk.
Het doel van deze studie is dan ook om meer inzicht te krijgen in de
pathogenese van PTS, door het meten van bepaalde markers in het bloed van
patiënten met PTS en patiënten zonder PTS.
Zoals hierboven genoemd zijn inflammatie, fibrose en residu trombose door
verminderde fibrinolyse waarschijnlijk de drie belangrijkste deelprocessen die
leiden tot PTS. Een marker vertegenwoordigt één of meer van deze deelprocessen;
als een actieve speler in een proces of als een weerspiegeling van een proces.
Het meten van verschillende markers bij zowel patiënten met PTS als patiënten
zonder PTS kan ons daarom mogelijk helpen om uit te vinden welke deelprocessen
(het meest) belangrijk zijn in de pathogenese van PTS.
Nieuwe kennis over de pathogenese van PTS geeft ons mogelijk aanwijzingen voor
nieuwe behandelingen van PTS. Aangezien er slechts weinig evidence-based
behandelingen zijn voor PTS, kan fundamenteel onderzoek dat aanwijzingen geeft
voor nieuwe behandelingen zeker waardevol zijn. Behalve nieuwe behandelingen
kan onderzoek in op dit gebied mogelijk ook zorgen voor nieuwe middelen voor
vroegdiagnose van PTS.

Het primaire doel van deze studie is om een groep markers vast te stellen die
kunnen worden gebruikt voor verder onderzoek naar de pathogenese van PTS.

Een multicenter, hypothese genererende studie die wordt uitgevoerd in de vorm
van een case-control studie.

De studielast wordt minimaal gehouden voor deelnemers. Deelnemers hoeven
slechts eenmalig het ziekenhuis te bezoeken om drie buisjes bloed te laten
prikken. Ze hoeven hiervoor niet nuchter te zijn, of andere dingen te doen of
laten.
De enige risico*s voor deelnemers van de studie zijn de risico*s van een
venapunctie. Deze risico*s bestaan uit nabloeding of hematoom op de plaats van
punctie.