Prevalentie van hiv-geassocieerde neurocognitieve klachten (HAND).

Hiv kan diverse neurocognitieve complicaties veroorzaken, in de literatuur
aangeduid als hiv-associated neurocognitive disorders (HAND). In het begin van
de aids-epidemie was HAND een veel voorkomend probleem in de vorm van
aids-dementia-complex. Dit veranderde na de introductie van de combinatie
Antiretrovirale Therapieën (cART), echter de prevalentie van milde
neurocognitieve aandoeningen blijft hoog. Er zijn aanwijzingen dat, zelfs bij
patiënten met een ondetecteerbaar (onderdrukt) virus en een goede
immunologische status, de neurologische schade blijft toenemen. Gezien de grote
impact die HAND kan hebben op de kwaliteit van leven, therapietrouw en de
mortaliteit is het van belang om al in een vroeg stadium HAND vast te stellen
om mogelijke schade te beperken of indien mogelijk te verbeteren. Ook patiënten
maken zich in toenemende mate ongerust en vragen tijdens de spreekuren aandacht
hiervoor. In de in oktober 2011 verschenen richtlijn van de European Aids
Clinical Society is het advies routinematig te screenen op HAND opgenomen. Deze
richtlijn is gebaseerd op meningen van experts en verdere onderbouwing van dit
advies is nodig.

Meer duidelijkheid krijgen over de mate van voorkomen van HAND bij patiënten
met hiv, zodat er meer gefundeerde aanbevelingen kunnen worden gedaan over het
al dan niet routinematig screenen op HAND bij patiënten met hiv, of aanleiding
geven voor verder onderzoek over dit thema.

Een kwantitatief explorerend onderzoek wordt uitgevoerd met een
cross-sectioneel, observationeel design.

Minimale belasting en een verwaarloosbaar risico voor de patiënt.
De respondent wordt op de dag dat hij of zij de polikliniek ter controle
bezoekt neurocognitief getest met een aantal eenvoudige screeningstesten (de
Hiv Dementia Scale, de Color Trail Making Test en de Grooved Pegboard). Het
afnemen van deze testen kost in het totaal ongeveer 30 minuten. Na het afnemen
van de testen vult de respondent thuis de online vragenlijst in. In deze
vragenlijst worden een aantal algemene gegevens van de respondent gevraagd
(opleidingsniveau, alcohol/ drugsgebruik, lengte, gewicht etc.). Verder bestaat
de vragenlijst uit een viertal vragen die betrekking hebben op neurocognitief
functioneren. Er wordt bijvoorbeeld gevraagd hoe vaak de respondent de
afgelopen 4 weken moeilijkheden had met redeneren en problemen oplossen,
bijvoorbeeld plannen maken, beslissingen nemen, nieuwe dingen leren. Verder
zijn de vragen gericht op het ervaren van depressieve gevoelens of gedrag
gedurende de afgelopen week. Met name deze laatste vragen zouden confronterend
kunnen zijn wanneer de respondent last heeft van depressieve gevoelens. Echter
gezien het feit dat binnen de gezondheidszorg depressie vaak niet wordt
onderkend is het uiteindelijk in het belang van de respondent. Wanneer blijkt
dat iemand veel last heeft van somberheid kan gepaste begeleiding gezocht
worden.