Vroegsignalering van knokkelkoorts in terugkerende reizigers - epidemiologische trends en virus evolutie

Dengue is de meest snel verspreidende muggen overgedragen virusziekte in de
wereld. In de laatste 50 jaar is de incidentie van dengue 30-voudig verhoogd
met toenemende geografische verspreiding naar nieuwe landen en, in het huidige
decennium, van stedelijke gebieden naar het platteland. Als gevolg van de
toenemende geografische spreiding van zowel het virus en de muggen vector, de
toegenomen frequentie van epidemieën, en de opkomst van dengue hemorragische
koorts in nieuwe gebieden, heeft de WHO dengue geclassificeerd als een groot
internationaal probleem voor de volksgezondheid. De redenen voor deze toename
zijn complex, en zijn waarschijnlijk een combinatie van meerdere factoren,
waaronder de bevolkingsgroei en de snelle ongecontroleerde verstedelijking,
demografische veranderingen, gebrekkige vectorcontrole, genetische
veranderingen in de circulerende of geïntroduceerde virussen, veranderende
klimatologische factoren, en vooral, meer verspreiding van virussen via mensen
tussen landen en regio's met het internationale reizen.
Dengue wordt veroorzaakt door vier antigenetisch verwante, maar genetisch
verschillende virussen (DENV-1, -2, -3 en -4) die behoren tot het geslacht
flavivirus, familie Flaviviridae. Uit een groot aantal studies is gebleken dat
elk serotype van DENV is samengesteld uit fylogenetisch verschillende clusters
die zijn ingedeeld in "genotypen" of "subtypes," en elk genotype is ook
samengesteld uit fylogenetisch verschillende "groepen" of "clades." De evolutie
van het dengue virus (DENV) wordt gekenmerkt door fylogenetische stambomen die
gekenmerkt worden door een sterke temporele structuur met dramatische
veranderingen in de clade frequentie. Studies hebben gesuggereerd dat
specifieke virale structuren kunnen bijdragen aan een grotere replicatie in
humane doelcellen en een verhoogde transmissie door de muggen vector. Daarnaast
zou mutaties op de niet-structurele genen ook een belangrijke rol spelen in het
tot stand bergen van epidemische transmissie en het vergroten ernst van de
ziekte. Fylogenetische en epidemiologische analyses suggereren dat de genotypes
en subtypes met een groter epidemisch potentieel nu deze met lager epidemisch
potentieel verdringen.
Dengue virussen worden overgebracht door muggen van het geslacht Aedes,
subgenus Stegomyia. De belangrijkste vector, is Aedes aegypti nu ingeburgerd in
grote delen van de tropische en subtropische wereld, met name in stedelijke
gebieden. Een tweede soort, Ae. albopictus, wordt algemeen beschouwd als een
minder effectief vector omdat, in tegenstelling tot de Ae. aegypti, zij zich
ook voedt met bloed van vele andere soorten van gewervelde dieren dan de mens.
A. albopictus is minder gebonden aan de huiselijke omgeving. Toch is de soort
verantwoordelijk voor epidemische transmissie in sommige regio's, en de laatste
jaren is het belang hiervan toegenomen, omdat A. albopictus zich snel breidt
als gevolg van de wereldwijde handel in gebruikte banden en andere
water-holding voorwerpen. De invoering en snel groeiende aanbod van Ae.
albopictus in Europa is een voorbeeld van het groeiende risico van de
globalisering van de vectoren en vector-overgedragen ziekten.

beschrijving van de epidemiologische trends van dengue geïmporteerd in Europa
door terugkerende reizigers

beschrijving van het gehele klinische spectrum van dengue ziekte geïmporteerd
in Europa door terugkerende reizigers

beschrijving van de fylogenese, selectiedruk, genotype herschikking en
moleculaire klok analyse van dengue virussen geïmporteerd in Europa door
terugkerende reizigers

vergelijking van de 2009 gereviseerde WHO dengue case classification met de
klassieke casus definitie in een non-endemische populatie (Europese reizigers)
in termen van accuratesse, sensitiviteit, eenvoud en acceptatie

vergelijking van de 2009 gereviseerde WHO dengue case classification in een
non-endemische populatie (Europese reizigers) met een endemische populatie (Sri
Lanka)

vergelijking van virale genetische factoren en klinische manifestaties in een
non-endemische populatie (Europese reizigers) met een endemische populatie (Sri
Lanka)

prospectief multicenter observationeel onderzoek

Het enige risico bij deelname aan deze studie is gerelateerd aan de bloedafname
(pijn, hematoomvorming en infectie).
Er is geen direct voordeel voor de patiënt bij deelname aan dit onderzoek. De
medische zorg verandert niet door deelname of afzien van deelname aan dit
onderzoek