beeldvorming van peeseigenschappen in de hand

De hand is betrokken bij ongeveer 35% van alle trauma*s en dit letsel gaat vaak
gepaard met een buigpeesletsel. Dit letsel wordt chirurgisch hersteld, gevolgd
door een lange revalidatie. In veel gevallen is de uitkomst van buigpeesletsel
matig door het ontstaan van verklevingen of door nieuwe rupturen van de pees
tijdens het herstel.
In de eerste 3 weken na herstel kunnen problemen, zoals nieuwe rupturen, niet
worden herkend met standaard klinisch lichamelijk onderzoek door het optreden
van oedeem. Hierdoor wordt de behandeling van eventuele problemen vertraagd,
waardoor deze in ernst toe kunnen nemen.
Zowel MRI als ultrageluid zijn in staat om peesweefsel te visualiseren en
daarmee mogelijk problemen in een vroege fase te detecteren. Beide hebben een
aantal specifieke voor en nadelen. Ultrageluid is relatief goedkoop en
makkelijk te gebruiken, met een hoge spatiele resolutie. Daarnaast is
ultrageluid in staat om dynamische beelden te creëren van, bijvoorbeeld, de
beweging van de pees in zijn omgeving. Echter, beeldkwaliteit van ultrageluid
is beperkt en kwaliteit is afhankelijk van de plaatsbaarheid van de
ultrageluidkop. MRI daarentegen geeft hoge kwaliteit beelden met contrast
tussen verschillen weefsel. Daarnaast kan MRI opnamen maken in aanwezigheid van
verband of gips. Nadeel van MRI is dat het relatief duur is en dat slechts
statische beelden verkregen kunnen worden. De mogelijkheid van beide technieken
om de specifieke afwijkingen bij buigpeesletsel te visualiseren is nog niet
onderzocht.

De algemene doelstelling van dit onderzoek is het ontwikkelen en evalueren van
beeldvormende technieken voor peeseigenschappen in de hand die gebruikt kunnen
worden in de standaard klinische zorg bij buigpeesletsel.
Specifieke doelen:
1) Ontwikkelen van een protocol voor ultrageluid en MRI beeldvorming van
peeseigenschappen in de hand
2) Vaststellen van de betrouwbaarheid van de beeldvorming in een groep van
gezonde proefpersonen
3) Prospectief meten van een cohort van patiënten met een buigpeesletsel door
middel van MRI en ultrageluid metingen.

Data van dit cohort zal gebruikt worden om:
a. MRI en ultrageluid beeldvorming te co-valideren en de specifieke voordelen
van de verschillende technieken vast te stellen
b. Het relateren van gevonden eigenschappen in de MRI en ultrageluid data met
lange termijn functionele uitkomsten.

Dertig gezonde proefpersonen zullen geïncludeerd worden in dit onderzoek om de
betrouwbaarheid van de MRI en ultrageluid metingen vast te stellen. Daarnaast
worden 30 patiënten met chirurgisch herstel buigpeesletsel in zone II
geïncludeerd. MRI en ultrageluid metingen worden uitgevoerd 1, 6 en 12 weken na
chirurgisch herstel. Uitkomsten worden gerelateerd aan lange termijn
functioneel herstel van de patiënten.

Er zijn geen risico*s bekend van de ultrageluid beeldvorming en van de
handfunctie metingen. De belasting van de patiënt bestaat vooral uit 3 metingen
van ongeveer 75minuten elk. Er zijn geen directe voordelen voor de patiënt van
deelname.