Vertalen van biomarkers uit diermodellen naar de kliniek, valideren van bepalingen in gezonde vrijwilligers.

Recente statistieken hebben aangetoond dat hartfalen (HF) één van de
belangrijkste oorzaken is van ziekenhuisopnames en dat het een algemeen
gezondheidsprobleem is, vooral bij ouderen.
Bestaande biomarkers voor HF worden momenteel gebuikt worden om de progressie
van hartfalen in kaart te brengen maar hebben weinig voorspellende waarde
voordat er klinische symptomen aanwezig zijn.
In de afgelopen 10 jaar heeft onderzoek aangetoond dat ontstekingsprocessen een
belangrijke rol spelen in de vroege fase van hartfalen. Verhoogde plasma
spiegels van cytokines zijn gerapporteerd in meerdere klinische HF studies.
Daarnaast suggereren dierexperimentele studies dat ontstekingsremmende
therapieën het ziekteproces in HF positief kunnen beïnvloeden.
De specifieke rol van cytokines en chemokines in HF is nog niet bekend maar het
wordt algemeen aangenomen dat ze een belangrijke rol spelen in de remodelering
van het hart, ook in de vroege fase van het HF proces.
Om meer inzicht in dit proces te krijgen hebben we onderzoek gedaan naar vroege
veranderingen in ontstekingsmediatoren in het bloed bij diermodellen waarbij
linker ventrikel (LV) remodelering is geïnduceerd door drukoverbelasting (in de
muis) of door een myocard infarct (in de rat). Resultaten hiervan geven aan dat
na LV drukoverbelasting in de muis er een sterke stijging werd waargenomen van
4 specifieke ontstekingsmediatoren in het bloed. Interessant hierbij is dat 2
van deze 4 moleculen nog nooit eerder in de literatuur zijn beschreven in een
context van hartfalen. Dezelfde 4 biomarkers konden ook worden aangetoond in
het bloed van ratten met een myocard infarct. De cardiale oorsprong van de
biomarkers kon worden bevestigd door homogenaten van het septum van de ratten
met een infarct te onderzoeken, waarbij de aanwezigheid van TIMP-1, een remmer
van matrix metalloproteases, diende als een positieve controle.
Deze nieuwe potentiële biomarkers hebben een aantal voordelen ten opzichte van
de bestaande biomarkers uit de kliniek, BNP en NT-proBNP. Natriuretische
peptiden zijn alleen detecteerbaar wanneer de ziekte al aanwezig is.
De vroege detectie van deze nieuwe biomarkers is mogelijk bruikbaar bij
therapie-optimalisatie door te fungeren als surrogaat eindpunt waarop de
behandeling kan worden afgestemd. Daarnaast zouden nieuwe geneesmiddelen die de
werking van deze biomarkers kunnen blokkeren tot de ontwikkeling van een nieuw
therapeutisch middel voor HF kunnen leiden.

Het doel van deze studie is het identificeren van dezelfde 4 moleculen uit de
proefdiermodellen voor cardiovasulare ziekten in patiënten. Tevens het bepalen
van basale concentraties en individuele variatie.

15 mannen en 15 vouwen zullen volgens de inclusie/exclusie criteria random
geselecteerd worden.
Elk persoon zal een korte vragenlijst van 10 minuten ontvangen en 2x per dag
bloed geven via een vena punctie (één in de morgen en één in de middag). Bij
iedere sessie zal 15ml bloed afgenomen worden.

het ongemak van het bloed afnemen en het op onze afdeling verblijven