Kan huid autofluorescentie een risico voorspeller worden voor netvliesloslating?

Met het ouder worden treden er veranderingen op in het glasvocht. Dit kan
gevolgd worden door de ontwikkeling van een achterste glasvochtloslating, wat
tot schade aan het netvlies kan leiden, door het veroorzaken van een
glasvochtbloeding, een gescheurd netvlies of een netvliesloslating.
Het belang van collageen fibrillen in het behoud van de structuur van het
glasvocht, leidt tot de logische aanname dat veranderingen in de structuur van
het glasvocht direct gerelateerd zijn aan veranderingen in de collageen
fibrillen. Deze veranderingen kunnen veroorzaakt worden door de vorming van
advanced glycation endproducts (AGEs), waaronder een serie van
niet-enzymatische reacties met reducerende suikers, oxoaldehydes, geoxigeneerde
vetten en reactieve carbonyl-groepen verstaan wordt. AGEs vormen zich
willekeurig op enig eiwit, afhankelijk van de contentratie van reactieve
moleculen, en, eenmaal gebonden, kunnen ze alleen verwijderd worden door de
afbraak van het eiwit.
Recentelijk is er gesuggereerd dat AGEs betrokken zijn bij ziektes die
betrekking hebben op de interactie tussen glasvocht en netvlies.Het zou
klinisch interessant zijn om te onderzoeken of de waarde van AGEs in het
glasvocht een voorspeller is voor het risico op netvliesloslating. Er zijn
echter alleen maar invasieve technieken beschikbaar om de waarde van AGEs in
het glasvocht te bepalen. Dit is dus niet geschikt om als een voorspeller te
kunnen functioneren. Een alternatief zou de bepaling van plasma of serum
waarden van AGEs kunnen zijn, maar deze waarden zijn vaak niet representatief
voor de ophoping van AGE in weefsel. Een mogelijke oplossing is het gebruik van
huid autofluorescentie, gemeten door een AGE reader. De AGE reader is valide
gebleken bij huidbiopsie waarden van pentosidine, carboxymethyllysine (CML) en
carboxyethyllysine (CEL) in verschillende patiënten groepen en gezonde
personen. Huid autofluorescentie zou mogelijk ook kunnen correleren met AGE
ophoping in het glasvocht.

Het doel is om te onderzoeken of het risico en de ernst van netvliesloslating
gerelateerd zijn aan huid autofluorescentie.

Het onderzoek zal potentieel bestaan uit 3 fasen:
1. Allereerst zal in een proefonderzoek de veronderstelde relatie tussen huid
autofluorescentie en glasvocht AGE waardes getest worden bij patiënten met
bekende waarden van AGEs in het glasvocht na een glasvochtoperatie. Bij de
patiënten zullen metingen met de AGE reader verricht worden en er zal bloed
worden afgenomen .
2. Als de relatie tussen huid autofluorescentie en glasvocht AGE waarden
bevestigd is in de het proefonderzoek, zal deze relatie transversaal getest
worden bij patiënten die een glasvochtoperatie ondergaan op basis van een
glasvochtloslating.

(Optioneel) 3. Wanneer er bewijs is gevonden dat aannemellijk maakt dat huid
autofluorescentie een vroege voorspeller is van het risico en de ernst van
glasvochtloslating, zijn we van plan een volgend protocol te schrijven om dit
nader te onderzoeken in een follow-up studie. Dit deel is nog niet in de
huidige METC aanvraag verwerkt.

geen, behalve die van eenmalige i.v. bloed afname.