Functionele MR van verzadiging, de interactie tussen maag en orale stimulatie en de gerelateerde hormonen in gezonde mannen

De hoeveelheid en het soort voedsel dat wordt gegeten beïnvloedt de regulatie
van de grootte van de maaltijd. Neuronale signalen vanuit het maag-darmkanaal
gaan via de nervus vagus naar de hersenstam en de thalamus, die het projecteert
naar de rest van de hersenen, met name naar de hypothalamus, de amygdala en de
primaire sensorische cortex. In neuroimaging studies waar de maag uitgerekt
werd door middel van een maagballon was activatie in de amygdala, posterior
insula, linker inferior frontal gyrus en anterior cingulate cortex te zien. Tot
dusver heeft nog geen enkele studie gekeken naar de effecten op de hersenen van
de inname van voedsel direct in de maag. Daarbij komt ook dat voor signalen
naar de hersenen hormonale signalen erg belangrijk zijn tijdens de
maaltijdbeëindiging. Hormonen zoals insuline, ghreline en CCK reageren op
maag-darm- en sensorische prikkels tijdens het proces van verzadiging, wat
leidt tot maaltijdbepaling.

Het doel van het onderzoek is om de interactie tussen voedselinname, de reactie
van hormonen en de veranderingen in hersenenactivatie te onderzoeken.

Het betreft een gerandomiseerde cross-over interventiestudie.

Minimale overschrijding van het verwaarloosbaar risico. MRI is een veilige en
niet-invasieve techniek waarvan geen nadelige effecten bekend zijn. Het
inbrengen van de neussonde en infuus zal worden gedaan door een ervaren
verpleegkundige. Bloedafname en een neus-sonde kunnen als oncomfortabel worden
ervaren. Hiervoor zal er tijdens het gehele onderzoek een vakkundige
verpleegkundige aanwezig zijn. Het inbrengen van een neussonde kan worden
gezien als een laag risico, een bloedneus of braken kan voorkomen. In hele
zeldzame gevallen kan er een luchtwegontsteking ontstaan. Dit kan gebeuren als
de sonde niet goed geplaatst wordt. De verpleegkundige zal dit echter
controleren; als men twijfelt of de sonde goed geplaatst is zal de procedure
niet gestart worden. Doordat men in de scanner ligt terwijl de voeding gegeven
wordt is er een hele kleine kans dat de voeding via de slokdarm 'terugloopt'
waardoor men zich kan verslikken. Deze kans is echter bij gezonde mensen zeer
klein. Een onderzoeker zal tijdens deze procedure de gehele tijd naast de
proefpersoon staan om deze overeind te helpen als dit zou gebeuren. Ook zal de
proefpersoon tijdens het scanner op zijn linkerzij liggen, hierdoor staat de
maag in een meer vergelijkbare houding met wanneer men zit/staat. Hierdoor zal
de kans op verslikken ook kleiner zijn.