De rol van genetische factoren in de pathofysiologie van gastro-oesofageale reflux ziekte.

Gastro-oesofageale refluxziekte
Gastro-oesofageale refluxziekte (GORZ) is een aandoening waarbij het
terugstromen van zure maaginhoud in de oesofagus leidt tot mucosale schade
danwel hinderlijke symptomen. Ongeveer 15-20% van de algehele populatie heeft
op zijn minst 1 keer per week last van typische reflux symptomen als
zuurbranden en/of regurgitatie. De aanwezigheid van reflux symptomen gaat samen
met een verminderde gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven en een
verhoging van de kosten van de gezondheidszorg als gevolg van frequente
bezoeken aan een specialist en het chronisch gebruik van medicatie. Patiënten
met GORZ kunnen worden onderverdeeld in patienten met reflux oesofagitis, ook
wel de zogeheten erosieve refluxziekte, en patiënten zonder afwijkingen bij
endoscopisch onderzoek, de zogeheten non-erosieve refluxziekte.

Pathofysiologie
De pathofysiologie van GORZ is multifactorieel. Predisponerende factoren voor
het aanwezig zijn van een excessieve hoeveelheid reflux zijn geidentificeerd,
zoals anatomische veranderingen ter plaatse van de gastro-oesofageale overgang
als een diafragmatische hernia. Daarnaast is er een grote variatie in ernst en
frequentie van symptomen die patiënten rapporteren, en is dit onafhankelijk van
de hoeveelheid oesofageale zuurexpositie. Dit suggereert ook veranderingen in
de oesofagus die een rol spelen in de perceptie van reflux, zoals een
veranderde mucosale barriere tegen zuur. Andere mogelijke factoren zijn de
aanwezigheid van viscerale hypersensitiviteit en verwijde intercellulaire
ruimten. De precieze mechanismen achter het ontstaan van reflux symptomen
moeten nog worden aangetoond.

Genetica bij GORZ
Epidemiologische studies suggereren een genetische component in de
pathofysiologie van GORZ. Typische refluxsymptomen zijn vaker aanwezig bij
famileleden van GORZ patienten. Daarbij laten tweelingstudies zien dat GORZ
vaker voorkomt onder homozygote tweelingen dan onder dizygote tweelingen. Een
recente studie laat een associatie zien tussen GORZ en het heterozygote
genotype op het C825T allel van de G-proteine B3 subunit, coderend voor een
receptor die veel voorkomt in de brein-darm as en is geassocieerd met
intracellulaire signaaltransductie. Hetzelfde polymorphisme was eerder
geassocieerd met viscerale hypersensitiviteit bij functionele dyspepsie, wat
een mogelijke algehele genetische susceptibiliteit voor viscerale
hypersensitiviteit suggereert.
Deze bevindingen geven het belang aan van meer onderzoek naar het identificeren
van genetische afwijkingen die ten grondslag liggen aan het ontstaan van GORZ,
en die daardoor mogelijk nieuwe aangrijpingspunten voor behandeling vormen.

Het identificeren van genetische factoren die een rol spelen in de
pathofysiologie van GORZ.

Het is een prospectieve observationele studie. DNA van proefpersonen zal worden
verzameld door middel van een enkele venapunctie.

Een enkele venapunctie is een veilige procedure en wordt zeer frequent
klinische en poliklinisch uitgevoerd. Er is geen serieus risico aan verbonden.
Een kleine complicatie is een punctie hematoom, waarvoor geen behandeling nodig
is. Proefpersonen kunnen met een vasovagale collaps reageren op de venapunctie,
reden waarom alle puncties zullen worden uitgevoerd in een speciaal hiervoor
ontworpen stoel aanwezig op de afdeling.