Het meten van spiervermogen en het bepalen van de relatie tussen bekende oorzaken voor spierveroudering en spiervermogen

Spiermasse en -functie nemen geleidelijk af met leeftijd. Op hoge leeftijd kan
dit leiden tot verminderde fysieke functie, toegenomen onafhankelijkheid in
het dagelijkse leven en een verhoogd sterfterisico. Belangrijke onderliggende
factoren voor spierarmoede (afname in spiermassa en -functie) zijn o.a.
veranderingen in spier architectuur, weefseltypering (aantal, grootte en
compositie), verslechtering van controller functie en activatie dynamica. Over
de relatie tussen onderliggende factoren van spierveroudering en de afname in
fysiek functioneren is nog veel onbekend. Verminderd fysiek functioneren is
sterk gerelateerd aan spiervermogen, de spierkracht die binnen een betaalde
tijd kan worden opgebouwd. Door de afhankelijkheid van spiervermogen van zowel
spierkracht als snelheid van samentrekken, lijkt spiervermogen daarnaast
gevoeliger voor spierveroudering vergeleken met spierkracht. Het meten van
spiervermogen kent echter vele methodologische moeilijkheden, waardoor veel van
de huidige methoden niet aan miminale eisen voor het meten van spiervermogen
voldoen. Met name het bepalen van de invloed van onderliggende factoren van
spierveroudering op spiervermogen is over het algemeen niet mogelijk.

Het ontwikkelen van een valide en reproduceerbare methode voor het meten van
spiervermogen en het beoordelen van onderliggende determinanten, i.e. activatie
dynamica, weefseltypering en controller functie.

Het beoordelen van spiervermogen, activatie dynamica en short-range stiffness
gebeurt door middel van metingen met een pols perturbator. Spiervermogen wordt
op twee manieren gemeten, d.m.v release experimenten en continue
bewegingsexperimenten. Gedurende de release experimenten wordt een kracht
voortgebracht met het handvat in vaste positie gevolgd door een plotselinge
loslating van het handvat. Bij de tweede conditie wordt spiervermogen gemeten
terwijl de proefpersoon actief het handvat beweegt met een bepaalde kracht en
snelheid.

Daarnaast worden knijpkracht (3x links en rechts) en antropometrische gegevens
(lengte, gewicht, armspan) gemeten en worden een geheugentest (mini-mental
state examination) en de short physical performance battery (test batterij voor
het meten van balans) afgenomen.

De metingen zijn niet invasief en veilig. Er worden minimale lichamelijke en
mentale inspanningen van de proefpersoon gevraagd, welke worden afgewisseld met
rustperioden.