Een multicentrum, multinationale, verlenging van een klinisch onderzoek ter beoordeling van de werkzaamheid en veiligheid op lange termijn van BMN 110 bij patiënten met Mucopolysaccharidosis IVA (Morquio A Syndroom)

Mucopolysaccharidose IVA (Morquio A syndroom, MPS IVA) is een erfelijke
autosomale recessieve stoornis gekenmerkt door een tekort aan
N-acetylgalactosamine-6-sulfatase (GALNS), die leidt tot een pathologische
opstapeling van het glycosaminoglycaan (GAG) kerataansulfaat (KS) in
weefselmacrofagen, hyalien kraakbeen en andere bindweefsels, de hartklep, en
het hoornvlies, en ook uitscheiding in de urine. Overmatige opstapeling van KS
manifesteert zich klinisch op meerdere manieren, waaronder: verminderd
functioneel vermogen en fysiek uithoudingsvermogen, en daardoor een verminderde
kwaliteit van leven. Momenteel bestaat er, buiten ondersteunende zorg, geen
goedgekeurde standaardbehandeling voor MPS IVA. Enzymvervangende behandeling
(ERT, enzyme replacement therapy) met BMN 110, of recombinant humaan GALNS
(rhGALNS), kan een nieuwe behandelingsmogelijkheid worden voor patiënten met
MPS IVA. Naar verwachting zal BMN 110 de progressieve, pathologische
opstapeling van KS doen afnemen, en de tekenen en symptomen van de ziekte
verbeteren. Dit fase 3 onderzoek zal de werkzaamheid en veiligheid evalueren
van 2,0 milligram mg)/kilogram(kg)/week en 2,0 mg/kg/om de andere week BMN
110 bij patiënten met mucopolysaccharidose IVA (Morquio A syndroom). De dosis
en de toedieningsschema's werden geselecteerd op basis van gegevens uit het
fase 1/2 klinisch onderzoek (MOR-002) met BMN 110, niet-klinische en in-vitro
onderzoeken met BMN 110, en klinische en niet-klinische gegevens van andere
enzymvervangende therapieën. Gegevens uit het fase 1/2 onderzoek onderbouwen
een dosis van 2,0 mg/kg/week.

Het evalueren van de veiligheid en werkzaamheid van toediening van BMN 110 op
langere termijn in een dosis van 2,0 mg/kg/week en 2,0 mg/kg/om de andere week
aan patiënten met MPS IVA.

Dit is een multicentrum, multinationale verlengingsstudie ter evaluatie van 2
dosisschema's van de behandeling met BMN 110 bij patiënten met MPS IVA die
onderzoek MOR-004 hebben voltooid. De beoordelingen van de laatste visite voor
MOR-004 zullen dienen als baseline voor dit onderzoek. De eerste dosis van het
onderzoeksgeneesmiddel van dit protocol zal toegediend worden in week 0 van
MOR-005, wat samenvalt met de laatste visite (week 24) van MOR-004. Eerst zal
het onderzoek dubbelblind zijn, waarbij patiënten die eerder in onderzoek
MOR-004 gerandomiseerd waren naar BMN 110, hun toegewezen dosisschema met BMN
110 (toediening elke week of om de andere week) zullen blijven volgen. De
placebopatiënten uit MOR-004 zullen opnieuw worden gerandomiseerd (verhouding
1:1) naar een van de twee dosisschema's van BMN 110: 2,0 mg/kg/week of 2,0
mg/kg/om de andere week. Nadat het optimale dosisschema bepaald is aan de hand
van de primaire analyse van werkzaamheid en veiligheid voor onderzoek MOR-004,
zullen alle patiënten voor het resterende gedeelte van dit onderzoek, het
optimale dosisschema van BMN 110 krijgen

Tijdens de dubbelblinde fase van het onderzoek, zullen de patiënten intraveneuze (IV) infusen met het onderzoekgeneesmiddel krijgen, in een dosis van 2,0 mg/kg/week of 2,0 mg/kg/om de andere week. Patiënten die gerandomiseerd worden naar de groep met 2,0 mg/kg/om de andere week zullen om de andere week infusen met placebo krijgen. Elk infusie zal over een periode van ongeveer 4 uur eenmaal per week worden toegediend. De placebo-oplossing zal IV worden toegediend, in een volume equivalent aan het volume voor een dosis van 2,0 mg/kg BMN 110. BMN110 en placebo worden beide opgelost in 0,9% natriumchloride. Nadat het optimale dosisschema bepaald is aan de hand van de primaire analyse van werkzaamheid en veiligheid voor onderzoek MOR-004, zullen alle patiënten voor het resterende gedeelte van dit onderzoek, het optimale dosisschema van BMN 110 krijgen (tot week 240).

Niet alle mogelijke risico's van behandeling met BMN 110 zijn bekend. BMN110 is
gestest in dieren en in vorige klinische onderzoeken met mensen. De meest
voorkomende bijwerkingen in de klinische studie tot nu toe waren mild of matig
en omvatten hoesten, koorts, braken, hoofdpijn en pijn in armen of benen.
Zoals bij elk medicijn, is het mogelijk dat patiënten een allergische reactie
ervaren door een van de medicijnen of een combinatie van de geneesmiddelen die
gebruikt worden in deze studie. Het gaat vooral om de patiënten die eerder
placebo kregen (tijdens de MOR-004 studie) en voor het eerst zullen worden
blootgesteld aan de studie medicatie tijdens deze studie.
Risico*s in verband met het afnemen van bloed zijn onder andere: ongemak
tijdens bloedafname of gedurende korte tijd daarna,blauwe plekken of bloedingen
op de prikplaats en, in zeldzame gevallen, infectie op de prikplaats. Andere
mogelijke bijwerkingen van bloedafname zijn een licht gevoel in het hoofd en/of
flauwvallen.
De gevolgen van de studiemedicatie en enkele studieprocedures op een foetus of
baby zijn onbekend. Vrouwen die seksueel actief zijn en/of in staat zijn om
zwanger te worden moeten ofwel (a) geen seks hebben of (b) anticonceptie
gebruiken gedurende 30 dagen na het innemen van de medicatie.
Net als elke andere experimentele medicatie, kan deze onderzoeksmedicatie
onbekende en ernstige risico's hebben die zelfs kunnen leiden tot de dood.
Studieprocedures kunnen ook risico's of bijwerkingen veroorzaken die nog niet
bekend zijn.