Definieren van de rol van voor kanker predisponerende genen bij de pathogenese van Type 2 diabetes

In de afgelopen jaren is er door genetisch onderzoek grote vooruitgang geboekt
bij het definieren van de pathogenese van type 2 diabetes. De ontdekking van
verschillende genen verantwoordelijk voor monogene diabetes heeft inzicht
gegeven in de werking van de beta-cel en de regulatie ervan. De resultaten
hebben directe klinische implicaties ten aanzien van de ontwikkeling van
moleculair diagnostische testen alsook ten aanzien van een meer
geindividualiseerde behandeling voor patienten op basis van hun genetische
diagnose.
Recent hebben genoom-wide-associatie studies (GWA) genetische varianten ontdekt
die predisponeren tot de ontwikkeling van type 2 diabetes.
Deze ontdekkingen hebben onze kennis vergoot met betrekking tot de pathways die
bij het ontstaan van diabetes een rol bleken te spelen. Een van de meest
interessante bevindingen was dat enkele van de genen die het risico op diabetes
beinvloeden ook een rol spelen bij het ontstaan van bepaalde vormen van
kanker. Het doel van het huidige onderzoeksvoorstel is om het mechanisme te
begrijpen voor wat betreft de overlap tussen kanker en diabetes door te
focussen op de tumorsuppressor gen (CDKN2A/B)(p16-gen) waar het bewijs voor de
overlap het grootst is. De keuze voor CDKN2A/B genen is gebaseerd zowel op de
GWA studies als diermodelonderzoek: CDKN2A/B (p16-gen) was het gen dat in de
GWA studies het dichts lag bij het locus dat geassocieerd is met Type 2
diabetes. Op de tweede plaats hebben diermodellen aangetoond dat overexpressie
van CDKN2A (p16-gen) leidt tot diabetes.
Het onderzoek beschreven in het protocol zal ons helpen het fundamentele proces
beter te begrijpen dat een rol speelt bij de ontwikkeling van zowel kanker als
diabetes. Het kan de klinisch zorg verbeteren door de ontdekking van nieuwe
therapeutisch targets waarmee de beta-cel functie kan worden beinvloed voor de
behandeling van diabetes en omdat het informatie kan geven over potentiele
oncogene bijwerkingen bij de manipulatie van sommige van deze ziekteprocessen.

Het verrichten van klinisch onderzoek om de glucose tolerantie en beta-cel
functie te evalueren bij personen die drager zijn van het CDKN2A gendefect
(p16-gen)(dat familiare melanomen veroorzaakt)

Dragers van het CDKN2A-(p16) gendefect zullen worden uitgenodigd voor een
glucose tolerantie test.

Dit is een standaard procedure die wordt verricht door een (research)
verpleegkundige; dus er is erg veel ervaring met dit metabole onderzoek.

Proefpersonen kunnen deelnemen aan het onderzoek als zij dat willen en kunnen
zich ook op elk moment terugtrekken wanneer zij dat willen. Als de
participanten zich terugtrekken worden alle verzamelde gegevens en blood
samples vernietigd.

Het aantal deelnemers dat zal worden uitgenodigd: 20 met een CDKN2A gendefect
en 20 controles (partners of familieleden zonder een CDKN2A-gendefect). De
grootte van de onderzoeksgroep is gebaseerd op ervaring uit soortgelijke
studies.
Potentiele voordeel voor patienten: de participanten kunnen voordeel hebben
door deel te nemen aan de studie door dat zij te weten komen over eventuele
afwijkingen in de glucose intolerantie (*pre-diabetes*) , dat anders niet zou
worden ontdekt.

Het protocol voor de glucose intolerantie test en het verzamelen van bloed is
als volgt:
-Participanten worden 's morgens om 8:30 uitgenodigd nadat zij gedurende 10 uur
gevast hebben (dus vanaf 10.30 de vorige avond); alleen het drinken van water
is in deze periode toegestaan
-De volgende "Baseline" gegevens worden verzameld: leeftijd, gewicht (Kg),
lengte (cm) en omvang middel (cm).
-Een kleinde intraveneuze cannule wordt in een ader gebracht ter hoogte van de
elleboog, dit om te voorkomen dat de participanten bij herhaling geprikt moeten
worden.
-Op tijdstip 0 (Baseline) wordt bloed afgenomen voor bepaling van glucose en
insuline.
-De participanten worden gevraagd om een standaard dosis van 75g glucose te
drinken gedurende een periode van 2-3 minuten
-Vervolgens wordt bloed afgenomen op tijdstip 15*, 30*, 60*, 90*and 120 minuten
na het drinken van glucose en deze bloed samples zullen worden onderzocht op
glucose en insuline.
-Bloed verzameld voor analyse van glucose worden opgevangen in 5ml grey
fluoride oxalate vacutainer buisjes: Bloed verzameld voor bepaling van insuline
wordt opgevangen in 7ml orange serum vacutainer buisjes
- Alle samples worden na afname bewaard op ijs en binnen 5 minuten na afname
worden gecentrifugeerd met 5000G gedurende 3 minuten.
-2 X 1ml hoeveelheden van serum worden vervolgens bewaard op ijs en opgeslagen
in -80 vriezers.
-De participanten worden aan het einde van de test een licht ontbijt
aangeboden.

Het bezoek voor het ondergaan van een glucoseintolerantie test bedraagt circa
3.5 uur. De plaatsen waar het infuusnaaldje wordt ingebracht kunnen gaan
bloeden en er is een klein risico op infectie de kans waarop wordt
geminimaliseerd door gebruik te maken van steriele procedures. Het plaatsen van
het infuusnaaldje kan enige pijn veroorzaken.
Participanten kunnen voordeel hebben van deelname in de studie doordat zij bij
vaststellen van een glucose intolerantie, hiervan over geinformeeerd. Al is er
geen direct voordeel, de participanten kunnen voordeel hebben van vaststellen
van gestoorde OGTT test.