Hoe is de verdeling van desmosine spiegels in het serum, bij gezonde proefpersonen en bij patiënten met een longaandoening?

Longfunctie onderzoek is sinds jaar en dag een belangrijke pijler inde
longziekten. Niet alleen wordt longfunctie gebruikt voor het stellen van
diagnosen, ook heeft het een rol in het schatten van de prognose en het
evalueren van het effect van een specifieke behandeling.
Deze parameters zijn verre van perfect. Zij zijn niet altijd specifiek of
sensitief en veelal meet men het resultaat van een proces en niet het proces
zelf; namelijk het ontstaan van de longschade.
Een zoektocht naar nieuwe parameters heeft tot op heden nog geen goede
alternatieven of aanvullingen opgeleverd. Er is een noodzaak tot het
ontwikkelen van alternatieve markers zoals bio-markers. Desmosine en
isodesmosine zijn hier voorbeelden van.

In veel longziekten staat de destructie van alveolair weefsel en het verlies
van elasticiteit centraal. De meest bekende ziektebeelden zijn COPD en
longemfyseem. Elastine in de long wordt gevormd door tropo-elastine, de
elastine precursor te cross-linken. Dit gebeurt met onder andere
(iso)desmosine. Deze eiwitten komen exclusief voor in elastine. Bij patiënten
met COPD/emfyseem staat onder andere de afbraak van elastine centraal. Dit
gebeurt onder invloed van proteasen. Deze eiwitten worden door de verscheidene
ontstekingscellen gevormd (macrofagen/neutrofielen/T-Cellen). Daarnaast vindt
er een downregulatie plaats van de anti-proteasen . Dit zijn eiwitten met een
beschermende functie op het elastine.. Al met al is het resultaat dat elastine
wordt afgebroken en de verscheidene componenten in de bloedbaan komen. Dit
betreft onder andere het (iso)desmosine.


Omdat longweefsel voor een groot gedeelte uit elastine bestaat , is er mogelijk
een rol voor desmosine in de longgeneeskunde weggelegd. Dit kan zowel
diagnostisch, ter evaluatie van therapie en prognostisch zijn. Onderzoeken die
tot op heden hebben plaatsgevonden hebben deze rol in de dagelijkse praktijk
nog geen definitieve vorm kunnen geven . Dit heeft deels te maken met de kleine
onderzoekspopulaties die tot op heden gebruikt werden maar ook met de
complexiteit en kostbaarheid van de laboratorium bepaling. De laatste jaren is
met de komst van de massaspectrometrie (MS) in combinatie met de ultra pressure
liquid chromatography (UPLC) hierin wellicht een verandering gekomen. Met
UP-MS/MS kan (iso)desmosine in verschillende lichaamsvloeistoffen worden
gemeten. Het gebruik van de UP-MS/MS geeft een goede sensitiviteit als
specificiteit in het meten van (iso)desmosine.
Als kanttekening mag gemaakt worden dat desmosine (DES) in het verleden vooral
bepaald werd in 24 uurs urine. UP-MS/MS maakt het mogelijk dit adequaat in het
serum te meten. Correlatie tussen 24 uurs urine en plasma is slechts in een
kleine subgroep onderzocht. Inter-dag variatie werd eerder voor 24 uurs urine
onderzocht en relatief stabiel geacht met een variatie coëfficiënt van ongeveer
8%. Voor plasma DES is dit echter onbekend.

Deze studie is bedoeld om de te bepalen hoe de normale verdeling is van
desmosine, in een gezonde populatie en in een populatie patiënten met COPD
(variërend van GOLD I-IV). Daarnaast zal de inter-dag variatie worden bepaald
en de correlatie met 24 uurs urine desmosine.

Cross sectioneel descriptief onderzoek

Hematoom ten gevolge van venapunctie in de arm.
eventueel extra longfunctie onderzoek