Het effect van toevoeging van dronedarone aan, in vergelijking met verhoging van, de huidige gebruikelijke behandeling ter verlaging van de hartslag, op de hartkamerfrequentie tijdens persistent boezemfibrilleren (AFRODITE onderzoek)

Eerder onderzoek heeft geen evident voordeel aangetoond tussen frequentie- en
ritmecontrolerende behandeling van atriumfibrilleren (AF). In huidige
behandelrichtlijnen wordt aanbevolen om met frequentiecontrolerende behandeling
te beginnen en om naar ritmecontrole over te stappen als frequentiecontrole
faalt of niet (verder) opgevoerd kan worden. Bijwerkingen en vroegtijdig staken
van de behandeling komen vaak voor bij frequentiecontrolerende behandeling.
Wanneer AF patiënten met frequentiecontrole onvoldoende gecontroleerd zijn
(dwz. rustfrequentie niet minder dan 80 sl/min.) is dosisverhoging of een
switch naar ritmecontrolerende geneesmiddelen aangewezen. Bij de keuze spelen,
naast de persoonlijke voorkeur van de behandelaar ook behandelduur, aantal
frequentiecontrolerende middelen en/of ernst van de klachten een rol.
De combinatie van ritme- en frequentiecontrolerende eigenschappen van
dronedarone gecombineerd met een goede verdraagbaarheid en het ontbreken van
proarritmogene effecten, lijkt erop te wijzen dat het zojuist geregistreerde
middel dronedarone aan een medische behoefte voor de behandeling van AF kan
voldoen. Het effect van de toevoeging van dronedarone aan conventionele
frequentiecontrolerende behandeling in vergelijking met een dosisverhoging van
deze conventionele behandeling, is nog niet onderzocht. Deze gegevens kunnen
behulpzaam zijn bij de positionering van dit nieuwe middel binnen het huidige
therapeutische gamma.
Daarom is de huidige studie ontwikkeld, waarin het effect op de
ventrikelfrequentie wordt onderzocht van de toevoeging van dronedarone aan de
bestaande frequentiecontrolerende behandeling met een beta-blokker en/of een
calciumantagonist in vergelijking met intensivering van de bestaande
behandeling bij patiënten met onvoldoende gecontroleerd persistent AF.

Primair:
Onderzoek in hoeverre de toevoeging van dronedarone aan bestaande conventionele
frequentiecontrolerende medicatie leidt tot een geringere ventrikelfrequentie
na 1 week bij patiënten met een hoge hartfrequentie in rust gedurende
boezemfibrilleren in vergelijking met een intensivering van de conventionele
behandeling.

Secundair:
- Ventrikelfrequentie na 3 maanden.
- Aantal gedocumenteerde AF episodes.
- Aantal symptomatische AF episodes.
- Ernst van de AF- en op AF-lijkende symptomen.
- Bijwerkingen.
- Percentage vervroegde uitval.
- Aantal symptomatische bradycardie-episodes.
- Incidentie van lage hartfrequentie (minder dan 60 sl/min).

Open gerandomiseerd multicenter onderzoek met parallelle groepen in Nederland.
Toegestane frequentiecontrolerende behandeling bij inclusie:
- betablokker of
- calciumantagonist of
- betablokker plus calciumantagonist of
- betablokker plus digoxine of
- calciumantagonist plus digoxine.

Randomisatie (1:1) naar
Arm A (experimenteel): Toevoeging van dronedarone 400 mg 2 maal daags aan
bestaande (ongewijzigde) dosering van conventionele frequentiecontrolerende
behandeling.
Arm B (standaard): Dosisverhoging van betablokker, calciumantagonist of
digoxine (dus van slechts één middel).
In week 1 geen verdere dosisaanpassing of cardioversie toegestaan.
Na 1e week mogelijkheid tot wijziging van de standaardbehandeling (betablokker,
calciumantagonist en/of digoxine) in beide armen. In arm A mag de dosering
dronedarone niet gewijzigd worden. Nu ook cardioversie toegestaan, echter
uitval indien 2e cardioversie noodzakelijk is.

Studieduur 12 weken.
596 patiënten.

Behandeling met dronedarone of verhoging van de bestaande standaardtherapie.

Risico: Bijwerkingen van de onderzoeksmedicatie.
Belasting: 5 bezoeken in 3 maanden. Wekelijks invullen van vragenlijst naar
atriumfibrillatie-gerelateerde klachten. 5 bloedafnames van 1 buisje (10 ML)