Skeletspier in kwetsbare ouderen

'Frailty' is de engelse term die gebruikt wordt om de kwetsbaarheid van een
bepaalde groep bejaarden te beschrijven. Het wordt gekarakteriseerd als een
staat van verminderde fysiologische reserve en een syndroom van
energie-dysregulatie, hetgeen leidt tot een opeenstapeling van allerlei
gebreken met als eindpunt een zeer sterke afname van het functionele
spierweefsel, ook wel sarcopenie genoemd. In diverse studies is aangetoond dat
het hebben van 'frailty' een verhoogd risico geeft op ziekte en dood. Het is
daardoor een steeds belangrijker onderwerp voor wetenschappelijk onderzoek
geworden, waarbij echter wel met name vanuit de epidemiologisch hoek gekeken is
naar zaken als frequentie van voorkomen en definities. Interessanter zou het
echter zijn als we te weten kunnen komen waarom sommigen ouderen 'frail' worden
en andere niet. Welke parameters dragen bij aan de verstoorde spierfunctie en
aanmaak (eiwitsynthese in skeletspier)? In gezonde ouderen is er net als bij
jongeren een bepaalde verhouding tussen de stamcellen (in spieren ook wel
satellietcellen genaamd) en de daadwerkelijke spiervezels aanwezig. Wij denken
echter dat in die groep ouderen die gekenmerkt wordt door 'frailty', hetgeen
met gevalideerde scoringsinstrumenten kan worden gedaan, deze ratio wel
verstoord is. Onze studie zal er dan ook op gericht zijn om de skeletspier in
kwetsbare ouderen te classificeren met behulp van functionele testen, aminozuur
bepalingen in het serum en een spierbiopt.

Het karakteriseren van spierkracht, spierfunctie, aminozuurprofielen en de
satellietcel- en spiervezelkenmerken in een cohort kwetsbare ouderen in
vergelijking tot gezonde ouderen.

Spierkracht, spierfunctie, aminozuurprofielen en de satellietcel- en
spiervezelkenmerken van de als 'frail' geclassificeerde ouderen zullen met die
van de voor leeftijd gematchte 'niet-fraile' controlegroep vergeleken worden.
Proefpersonen zullen dus allereerst op basis van gevalideerde klinische
criteria worden verdeeld in frail of niet-frail.
Bij de proefpersonen zullen met behulp van een DEXA meting en een CT van het
bovenbeen de lichaamssamenstelling en de omvang van bovenbeensspier in kaart
worden gebracht. Daarnaast zullen spierkracht en -functie worden gemeten en zal
er bloed worden afgenomen om aminozuurprofielen te kunnen bepalen. Als laatste
zal er een spierbiopt van de m. vastus lateralis worden afgenomen.

Het totale onderzoek van de proefpersonen zal ongeveer 3 dagdelen (ochtend) in
beslag nemen. De totale tijdsinvestering van de studie zal rond de 9 uur
liggen.

Het aanbrengen van catheters in een vene voor bloedafname brengt een risico op
een lokaal hematoom met zich mee.

Bij het nemen van het spierbiopt bestaat er een klein risico op het ontwikkelen
van een bloeduitstorting waar het spierweefsel wordt weggenomen. Tevens zou er
een infectie kunnen ontstaan en er is kans op het ontstaan van een tijdelijk
doof gevoel wanneer er een zenuwtakje wordt geraakt. Dit komt echter niet vaak
voor. Eén tot twee dagen na het weghalen van het spierweefsel zult u wellicht
tijdens het bewegen in enige mate hinder ondervinden van een plaatselijk soort
spierpijn. Deze spierpijn zal vanzelf overgaan

De straling van de DEXA meting en de single-slice CT van een deel van het
bovenbeen is laag en hiervan zijn geen bijwerkingen te verwachten