De rol van corticosteroiden op de coagulatie en inflammatie bij astma:

Astma is een chronische aandoening van de luchtwegen, gekenmerkt door
aanvalsgewijze kortademigheid met hoesten en piepende ademhaling. Deze klachten
gaan samen met een ontstekingsproces in de luchtwegwand en verhoogde
gevoeligheid van de luchtwegen voor prikkels. De meeste patiënten hebben een
lichte vorm van astma die goed onder controle kan worden gehouden met
inhalatiecorticosteroïden en bronchusverwijders. Een klein percentage heeft
echter een ernstige vorm en is afhankelijk van tabletten met corticosteroïden.

Ontstekingsreacties in het lichaam gaan hand in hand met activatie van het
stollingssysteem, en ook bij astma zijn er steeds meer aanwijzingen dat er een
interactie bestaat tussen inflammatie en stollingsactiviteit. Niet alleen leidt
astmatische inflammatie tot verhoogde stollingsactivatie, maar
stollingsprocessen op hun beurt intensiveren ook het inflammatoire proces in de
luchtwegen wat vooral bij patiënten met ernstig astma van belang kan zijn. De
interactie tussen inflammatie en stolling laat de stollingsbalans doorslaan
naar een verhoogde stolbaarheid van het bloed. Deze verstoring van de balans
komt zowel door toegenomen trombine productie, als door remming van de afbraak
van fibrine. Daarnaast zijn er sterke aanwijzingen dat een verhoogde
corticosteroïdspiegel in het bloed het stollingsproces nog verder verstoort.
Dit zou kunnen betekenen dat geactiveerde stollingsprocessen ertoe bijdragen
dat sommige patiënten met astma minder goed reageren op standaard behandeling
met inhalatiesteroïden, en dat vooral patiënten met ernstig astma die frequent
of continu orale corticosteroïden gebruiken een groter risico hebben op
trombo-embolische complicaties.

Primaire doel:
- Het effect van een stootkuur prednison in tabletvorm van 10 dagen te
onderzoeken op stollingsactivatie van patiënten met licht-matig en ernstig
astma en gezonde controles.

Secondaire doelen:
- Te onderzoeken wat het verschil is in stollings en fibrinolytische activatie
in bloed en sputum bij patiënten met licht-matig en ernstig astma te
vergelijken met die van gezonde controles.
- Te onderzoeken of er een verband is tussen de mate van stollingsactivatie en
de ernst van de astma.
- Het verschil aantonen tussen de effecten van astma en prednison op de
stollingsactivatie.

Studie 1:
Cross-sectioneel onderzoek waarbij stollingsactivatie in bloed en sputum
vergeleken wordt tussen drie groepen van 30 personen: patiënten met licht-matig
astma, patiënten met ernstig astma, en gezonde controles.

Studie 2:
Een gerandomiseerde, placebo gecontroleerde, dubbel-blinde, parallelle
interventie met orale corticosteroiden (0,5 mg/kg gedurende 10 dagen) bij
dezelfde groepen als genoemd onder studie 1.
Deelnemers aan het onderzoek bezoeken 3 keer het laboratorium gedurende een
periode van 2 weken. (dag -1, 1, 11).

Patiënten krijgen prednison 0,5 mg/kg of een placebo gedurende 10 dagen

Voor patiënten met ersntig astma zijn er geen andere therapeutisch opties
behalve chronische systemische behandeling met corticosteroiden. Deze
corticosteroiden zijn geassocieerd met ernstige bijwerkingen bij langdurig
gebruik. Pilot data van onze onderzoek groep laten een verhoogd risico zien op
longembolie bij deze groep patiënten. Deze studie zal verder onderzoeken wat
jet effect van predniosn is op de hemostase en interactie met de inflammatie.
Bijwerkingen van corticosteroid gebruik zijn verder goed gedocumenteerd en niet
aanwezig zijn bij het kortdurende gebruik zoals beoogd in deze studie.