Onderzoek van het effect van het toedienen van maag-darmhormoon ongeacyleerd ghrelin (UAG) op de insulinegevoeligheidtijdens een zogenaamde euglycemische clamp test

De hypothese die wordt getoetst is het concept dat het maagdarmhormoon UAG dat
bij mensen wordt gemaakt door de maag, de twaalfvingerige darm en de
alvleesklier in staat is om de insulinegevoeligheid bij milde suikerpatiënten
kan verbeteren.
Steeds meer blijkt dat de mag en de darm het lichaam informatie geven over welk
voedsel zij zijn *aankomen* en wat er mee zou moeten gebeuren. Bijvoorbeeld
opslaan of verbranden. De maag en de darm doen dit door het afgeven van
hormonen in het bloed (een soort boodschappers). Een van de hormonen is het
ghrelin (het geacyleerde ghrelin) dat als boodschap heeft honger te krijgen en
al het voedsel op te slaan. Een broertje van dit ghrelin is het ongeacyleerde
ghrelin of het UAG. We weten al door eigen onderzoek bij gezonde vrijwilligers
en ernstig dikke patiënten dat het geven van een enkele injectie UAG de
bloedsuiker kan veranderen, maar dat deze enkele injectie alleen werkt wanneer
ook een ander darmhormoon (het geacyleerde ghrelin; kortweg ghrelin, of
hongerhormoon) eveneens wordt toegediend. Uit onderzoek in een ander centrum
werd het UAG gedurende de nacht (tot maximaal 16 uur) gegeven dat in milde
suikerziekte de bloedsuiker deed verbeteren. Wat we niet goed weten is hoeveel
UAG er nodig is om de bloedsuiker eventueel te kunnen verlagen. In patiënten
met een zeer zeldzame afwijking waarbij zij een vaak goedaardig gezwel in de
darm hebben dat heel veel UAG maakt weten we dat erg hoge gehaltes van dit UAG
geen nadelige effecten lijkt te hebben. Deze patiënten, noch de patiënten en
gezonde vrijwilligers die wij, en anderen UAG hebben gegeven hebben klachten
hiervan verteld of bijwerkingen vertoond. Dat wil niet zeggen dat het geven van
UAG geen bijwerkingen heeft of zou kunnen hebben, maar wij kunnen niet
inschatten welke die zouden zijn, omdat ze dus nog niet zijn opgetreden)

Om te bepalen wat het toedienen van UAG voor effect heeft op de
insulinegevoeligheid tijdens een insulinebelasting dmv een zgn eyglycemische
clamp

Een single-blind, single-center, onderzoeker-geïnitieerde studie

Het geven van ongeacyleerd ghrelin dat normaal in het serum voorkomt. Deze stof lijkt een natuurlijk voorkomende antagonist te zijn van het eveneens natuurlijk in het bloed voorkomende ghreline dat bekend is geworden als het honger- en dikmaak hormoon. Het wordt vergeleken met een placebotoediening

naast een screeningsvisite van ongeveer 1 uur wordt de proefpersoon 1 maal een
ochtend opgenomen voor het krijgen van een infuus, een hyperinsulinemische,
euglycemische clamp en een oriënteren lichamelijk onderzoek.
Omdat er geen bijwerkingen bekend zijn en ook nooit zijn gemeld is niet in te
schatten welke risicos er zijn aan het geven van een infuus met UAG, maar het
risico wordt laag ingeschat omdat, nogmaals, er geen bijwerkingen worden
gerapporteerd tijdens of na het geven van UAG aan mesne of proefdieren.