De rol van SNARE eiwit genen in de regulatie van de Von Willebrand Factor concentratie en andere stollingsfactoren

Von Willebrand Factor is een eiwit in het bloed, dat een belangrijke rol heeft
tijdens de bloedstolling. Een te hoge von Willebrand Factor concentratie in het
bloed is gerelateerd aan een hogere kans op het krijgen van een hart- en/of
herseninfarct, zoals reeds in eerdere studies is aangetoond.
Op dit moment is het nog deels onduidelijk welke processen of factoren VWF
concentraties in het bloed bepalen. Van verschillende omgevingsfactoren weten
we al dat zij de VWF concentratie in het bloed beïnvloeden, zoals roken,
zwangerschap en ontstekingen. Daarnaast wordt de VWF concentratie voor een
groot deel bepaald door genetische factoren. Recent heeft een meta-analyse van
genoombrede associatie studies van het CHARGE consortium twee nieuwe genen
ontdekt, STXBP5 en STX2, die sterk geassocieerd waren met VWF plasma gehaltes.
Deze genen coderen voor eiwitten, die betrokken zijn bij de regulatie van
allerlei secretie processen, zoals Weibel Palade Body (WPB) exocytose. WPBs en
alpha-granules kunnen grote hoeveelheden VWF moleculen afgeven aan de
circulatie als gevolg van endotheel activatie. Endotheel activatie ontstaat
onder andere bij atherosclerose en arteriële thrombose. Op dit moment is het
onbekend hoe de SNARE eiwitten de VWF concentratie precies reguleren en hoe
deze eiwitten kunnen bijdragen aan het ontstaan van arteriële thrombose.

Het doel van de studie is om het effect van genetische variaties in SNARE eiwit
genen op de VWF concentratie te onderzoeken onder fysiologische omstandigheden.
Daarnaast zullen we het effect van deze genetische variaties op andere
eiwitten, die uitgescheiden worden door de WPBs en alfa-granules, en
stollingsparameters onderzoeken.

Observationele studie in een populatie van 100 gezonde mannen en vrouwen in de
leeftijd van 18-35 jaar. Deelnemers zullen geworven worden gedurende 8 maanden
via advertenties in het faculteitsgebouw en het Erasmus MC en in het Erasmus
Magazine.
Tijdens het bezoek aan het ziekenhuis zal een korte anamnese worden afgenomen
en zal er een kort lichamelijk onderzoek worden gedaan (lengte, gewicht,
bloeddruk). Het onderzoek zal bestaan uit het doen van een fiets ergometer test
gedurende ongeveer 20 minuten. De test begint met een warming-up periode van 4
minuten. Daarna zal de weerstand op de fiets elke 2 seconden met 2 watt
toenemen totdat maximale inspanning is bereikt. Tot slot volgt een cooling-down
van 5 minuten. Tijdens het fietsen vindt er continue ECG registratie plaats en
zal de VO2 worden gemeten. Voor en na het fietsen zal er bloed afgenomen worden
voor stollingsonderzoek.
Daarnaast wordt door middel van een AGE-reader de autofluorescentie van de huid
gemeten. De mate van schade (door b.v. atherosclerose of een hoge
suikerspiegel) aan het onderhuids bindweefsel, doet de autofluorescentie van de
huid toenemen. De meting wordt verkregen door de onderarm op het apparaat te
leggen, waarna het appparaat kortdurend de huid met UV-licht belicht. De meting
neemt ca. 1 min in beslag en is verder niet belastend voor de proefpersoon.

Deelnemers komen eenmaal naar het ziekenhuis. Tijdens dit bezoek zal een
anamnese afgenomen worden en een kort lichamelijk onderzoek worden verricht. Er
zal op 2 verschillende tijdstippen bloed afgenomen worden, voor de ergometer
test en direct aansluitend aan de test (totaal 45 mL. bloed). Het bloedprikken
kan leiden tot kleine bloedingen of hematomen. Deelnemers doen een
fietsergometertest waarbij flinke inspanning geleverd moet worden gedurende
ongeveer 20 minuten. Tijdens de test is er een continue ECG registratie en
wordt de VO2 gemeten, zodat de test veilig is.
Er zijn geen nadelige gevolgen van de AGE-reader meting.