Patienten Meningen over Screening naar Partnergeweld

Partnergeweld wordt door de American Medical Association beschreven als het
persoonlijk toebrengen van fysiek, psychologisch of seksueel letsel aan een
ander binnen een intieme relatie. Gezondheidsrisico's, posttraumatische stress
stoornissen, depressie en oplopende zorgkosten kunnen de lange termijn gevolgen
zijn van partnergeweld. Mishandelde vrouwen maken veel meer gebruik van
gezondheidszorgvoorzieningen dan niet-mishandelde vrouwen.

In 1992 bleek uit een landelijk grootschalig survey-onderzoek in Nederland dat
21% van de ondervraagde vrouwen ooit fysiek partnergeweld had meegemaakt. Bij
de helft van deze vrouwen ging het om ernstig fysiek geweld in de huidige
relatie. The Journal of Trauma rapporteerd dat de cumulatieve lifetime
prevalentie van huiselijk geweld voor vrouwen die zich presenteren op de Eerste
Hulp 54% is.

Echter, intiem partner geweld onder vrouwen die medische hulp zoeken is onder
gerapporteerd. The American College of Surgeons gaven een statement met
betrekking tot intiem partner geweld waarin zij de chirurgen de
verantwoordelijkheid geven om intiem partner geweld op te sporen en vrouwen te
behandelen om verdere schade te voorkomen (The American College of Surgeons,
2008).
Momenteel voeren we een studie uit naar de prevalentie van intiem partner
geweld onder patiënten van de polkliniek traumatologie (PRAISE, MEC 10/042).
Een pilot studie uitgevoerd in Ontario liet zien dat de hoge prevalentie van
intiem partner geweld in orthopedische trauma klinieken het rechtvaardigd om
extra instrumenten voor het identificeren en helpen van slachtoffers in te
zetten. We willen de mening van de patient onderzoeken inzake het screenen naar
intiem partner geweld op de polikliniek traumatologie om vast te stellen of en
hoe patiënten het zouden vinden om gescreend te worden op intiem partner
geweld.

Primaire Doel:

Ons primaire doel is om vast te stellen of het acceptabel is om patiënten te
screenen naar partner geweld op de polikliniek traumatologie door trauma
chirurgen, trauma verpleegkundigen en sociaal werkers.

Secundaire doel(en):
- Of screenen van mannelijke patienten naar intiem partner geweld acceptabel is
volgens patienten

- Aan wie patiënten de voorkeur geven om op de polikliniek traumatologie
gescreend te worden naar intiem partner geweld (chirurg,
verpleegkundige of maarschappelijk werker)

- Aan welke methode patiënten de voorkeur geven om gescreend te worden (welke
vragen gesteld moeten worden, waar en hoe
de screening moet plaats vinden hoeveel tijd de
zorgverlener moet besteden aan de screening)

- Of er verschillen zijn tussen de meningen van vrouwen en mannen over intiem
partner geweld

Er zal een cross sectionele multicentre studie uitgevoerd worden waarin er 750
mannen en vrouwen een vragenlijst zullen invullen in ziekenhuizen in Canada,
het Academisch Medisch Centrum en het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis te Amsterdam.

Het selecteren van 150 patiënten per site zal gebeuren op de polikliniek
traumatologie of orthopedie. De vragenlijst bevat een aantal vragen waarin
patiënten hun mening kunnen geven omtrent screening naar intiem partner geweld.
Daarnaast zijn er vragen over de demografische gegevens van de patient.


Het meetinstrument dat we hebben geselecteerd is een zelf rapportage in de vorm
van een geschreven vragenlijst ontwikkeld door de studie groep *Intimate
Partner Violence* van McMaster University. Deze vragenlijst is vertaald in het
Nederlands. Methodologische experts en experts op het gebied van intiem partner
geweld zijn geconsulteerd bij het ontwikkelen van de vragenlijst.

Als uit deze screening blijkt dat de meerderheid van de patiënten van de
polikliniek traumatologie screening acceptabel vindt, dan zal deze studie
pleiten voor een continue educatie van medische professionals om beter casus
van partnergeweld te kunnen identificeren en daardoor de betere zorg aan te
kunnen bieden.

Dit is met name van belang omdat medewerkers in de gezondheidszorg die
geschoold worden in het screenen en zorg verlenen aan slachtoffers van
partnergeweld, beter in staat zijn deze gevallen te herkennen. Daarnaast kan
deze studie een betere, meer open communicatie bewerkstelligen tussen
traumachirurgen en hun patiënten aangezien twee grote barrières in het
ontdekken van intiem partner geweld zijn, dat de patiënt nooit gevraagd is of
dat de zorgverlener een afkeer heeft van het vragen naar intiem partner geweld.

Schade voor het individu zal tot een minimum beperkt worden door de privacy van
de deelnem(st)e te respecteren en duidelijk te maken dat deelname aan dit
onderzoek geen invloed heeft op de zorg die de patiënt ontvangt. Door het
onderwerp van de studie is het van belang dat met zorg patiënten worden
gevraagd om te participeren in de studie.

Alhoewel deze studie de patient niet vraagt of deze mishandeld wordt, kunnen
patiënten bang zijn om te praten over intiem partner geweld in verband met
repressailles van de misbruiker, stigmatisatie, schaamte en de betrokkenheid
van de politie. In verband met deze angst, essentiele etische zaken om aan te
snijden zijn;

1) Benodigdheid van vrij en geïnformeerde toestemming

2) Respect voor de privacy en geheimhouding, en

3) Maximaliseren van het voordeel

Om het voordeel te maximaliseren zal personen die benaderd worden om mee te
doen aan de studie contact informatie aangeboden worden voor instanties
betrokken bij huiselijk geweld en maatschappelijk werk. De zorgverleners van de
polikliniek traumatologie zullen geïnformeerd worden over dit onderzoek en
zullen patiënten ook informeren over de mogelijkheden om te praten met
maatschappelijk werk, mochten patiënten hier behoefte aan hebben.