Een fase 3, gerandomiseerd, dubbelblind, placebo-gecontroleerd, multinationaal klinisch onderzoek ter beoordeling van de werkzaamheid en veiligheid van 2,0 mg/kg/week en 2,0 mg/kg/om de week van BMN 110 bij patiënten met Mucopolysaccharidose IVA (Morquio A Syndroom)

Mucopolysaccharidose IVA (type 1 Morquio syndroom, MPS IVA) is een erfelijke
autosomale recessieve stoornis die wordt gekenmerkt door onvolledige activiteit
van N-acetylgalactosamine 6-sulfatase (GALNS), wat leidt tot macroscopische
opstapeling van het glycosaminoglycaan (GAG) kerataansulfaat (KS) in
weefselmacrofagen, hyalinekraakbeen en ander bindweefsel, hartkleppen en
hoornvlies en ook uitscheiding in de urine. Deze opstapeling uit zich op
verschillende klinische manieren, zoals beperkte functiecapaciteit,
uithoudingsvermogen en kwaliteit van leven. Op dit ogenblik is er geen
geaccepteerde standaardbehandeling voor MPS IVA, behalve ondersteunende zorg.
Enzymvervangende behandeling (ERT) met BMN 110 (rhGALNS) kan een potentiële
nieuwe behandelingsoptie zijn voor MPS IVA-patiënten. Men verwacht dat BMN 110
de progressieve opstapeling van KS verlaagt en de tekenen en symptomen van de
ziekte verbetert. Deze studie zal de effecten vergelijken van 24 weken durende
infusies van BMN 110 in (een) dosis/doses van 2,0 mg/kg/week en 2,0 mg/kg/om de
week (qow) in vergelijking met placebo bij patiënten met MPS IVA.

De werkzaamheid en veiligheid van 2,0 mg/kg/week en 2,0 mg/kg/om de week BMN
110 wordt in deze studie beoordeeld. Deze studie vergelijkt de effecten van 24
weken durende infusies van BMN 110 in (een) dosis/doses van 2,0 mg/kg/week en
2,0 mg/kg/om de week in vergelijking met placebo bij patienten met
Mucopolysaccharidose IVA (type A Morquio Syndroom / MPS IVA).

Dit is een fase 3, gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde,
multinationale studie bij patiënten met MPS IVA. Patiënten die in aanmerking
komen zullen 1:1:1 worden gerandomiseerd naar de groep met 2,0 mg/kg/week BMN
110, de groep met 2,0 mg/kg/om de week BMN 110 of de placebocontrolegroep. Alle
patiënten zullen wekelijks dubbelblinde infusies krijgen van 2,0 mg/kg/week BMN
110, 2,0 mg/kg/om de week BMN 110 en infusies met een placebo op de
afwisselende weken, of een placebo gedurende in totaal 24 opeenvolgende weken.
Aangezien het mogelijk is dat patiënten overgevoeligheidsreacties ontwikkelen
wanneer ze BMN 110 toegediend krijgen, zal er aan alle patiënten vóór de
infusies een antihistaminicum toegediend worden. Wanneer de onderzoeker dit
nodig acht, kan er een voorbehandeling met een antipyreticum gegeven worden.
Vlak vóór, tijdens en onmiddellijk na de infusie zullen de vitale functies
gemeten worden. Tijdens het verloop van de studie zullen bijwerkingen en
veranderingen in gelijktijdige medicatie worden genoteerd. Alle patiënten die
aan deze studie deelnemen zullen in aanmerking komen om BMN 110 te krijgen in
een uitbreidingsstudie.

Patiënten die gerandomiseerd worden naar de actieve behandeling krijgen intraveneuze (IV) infusies met BMN 110 in een dosis van 2,0 mg/kg/week of 2,0 mg/kg/om de week. Patiënten die gerandomiseerd worden naar de arm met 2,0 mg/kg/om de week krijgen om de week een infusie met placebo. Elke infusie wordt toegediend over een periode van ongeveer 4 uur eenmaal per week gedurende 24 opeenvolgende weken. Patiënten die worden gerandomiseerd naar placebo krijgen wekelijkse IV-infusies met een placebo-oplossing met een volume dat equivalent is aan wat nodig is voor een dosis van 2,0 mg/kg BMN 110. BMN 110 en placebo worden beide opgelost in 0,9% natriumchloride.

Bijwerkingen: Niet alle mogelijke risico's van behandeling met BMN 110 zijn
bekend. De meest voorkomende bijwerkingen in de klinische studie tot nu toe
waren mild of matig en omvatten hoesten, koorts, braken, hoofdpijn en pijn in
armen of benen.
Allergische reactie: Zoals bij elk medicijn, is het mogelijk dat patiënten een
allergische reactie ervaren door een van de drugs of een combinatie van de
geneesmiddelen die gebruikt worden in deze studie. Symptomen van een
allergische reactie kunnen zijn: uitslag, netelroos, jeuk en / of moeite met
ademhalen, het sluiten van de keel, zwelling van de lippen, tong of gezicht, en
soms dood.
Röntgen: Wanneer een röntgen wordt uitgevoerd, zal de patiënt worden
blootgesteld aan een kleine hoeveelheid straling.
Bloedafnames: Risico*s in verband met het afnemen van bloed zijn onder andere:
ongemak tijdens bloedafname of gedurende korte tijd daarna,blauwe plekken of
bloedingen op de prikplaats en, in zeldzame gevallen, infectie op de
prikplaats. Andere mogelijke bijwerkingen van bloedafname zijn een licht gevoel
in het hoofd en/of flauwvallen.
De gevolgen van de studiemedicatie en enkele studieprocedures op een foetus of
baby zijn onbekend. Vrouwen die seksueel actief zijn en/of in staat zijn om
zwanger te worden moeten ofwel (a) geen seks hebben of (b) anticonceptie
gebruiken gedurende 30 dagen na het innemen van medicatie.
Net als elke andere experimentele medicatie, kan deze onderzoeksmedicatie
onbekende en ernstige risico's hebben die zelfs kunnen leiden tot de dood.