Generatieve muziekprocessen in de ziekte van Parkinson: facilitatie van motorisch gedrag door intern gegenereerde stimuli.

Patiënten met de ziekte van Parkinson spreken doorgaans langzamer, minder goed
gearticuleerd en met minder variatie in toonhoogte (dit is verminderde
prosodie). Het is niet duidelijk of deze symptomen alleen maar aan stijfheid en
de daarmee samenhangende bewegingstraagheid te wijten zijn, of dat er andere
oorzaken zijn. Recente observaties toonden dat verschillen in betekenis van
zinnen door verschil in intonatie ook minder goed wordt begrepen. Dit afgenomen
begrip is ook het geval bij congenitale amusici, en suggereert een nauwe
verwantschap tussen karakteristieken van muziek en verbale motore expressie.

De stimulerende werking van muziek op beweging is duidelijk te zien bij dit
effect op het lopen. Ook bij Parkinson patienten verbeterd het bewegingspatroon
door muziek, waarbij ze o.a. minder last hebben van 'freezing'. In dat geval
gaat het om muziek van buitenaf. Maar zelf muziek maken, bijvoorbeeld zingen,
neuriën of fluiten zou mogelijk ook een gunstige invloed op het
bewegingspatroon kunnen hebben.

Indien wordt aangenomen dat bij de ziekte van Parkinson, verbale taaluitingen
en muzikaal vermogen min of meer onafhankelijk van zijn, dan betekent dit dat
fluiten van een bekende liedmelodie een ongestoord ritme en toonhoogte behoudt.
Uitspreken van de liedtekst gaat echter langzamer en monotoner. Vraag is dus
wat de combinatie voor effect heeft, dwz zingen van de uitgesproken tekst.
Muziek is hierbij te beschouwen als een interne stimulus op de motoriek van
spraak.

Om dat na te gaan, willen wij bij Parkinson patiënten het zingen, neuriën en
fluiten analyseren om te zien of, bij het maken van muziek, het normale tempo
en de normale toonhoogte van de muziek gehandhaafd blijft.

Fundamenteel inzicht verkrijgen in aspecten van sensorimotor integratie bij de
ziekte van Parkinson, gericht op (i) de relatie tussen cognitieve dysfunctie en
stoornissen in prosodie, en (ii) het effect van muziek op de motore aspecten
van verbale taal expressie.

Parkinson patienten en gezonde vrijwilligers voeren de volgende taken uit:
1. Uitspreken van bekende autobiografische gegevens zoals naam, adres,
geboortedatum etc.,
2. Een bekend liedje opzeggen, in het bekende metrum van dit lied,
3. Het liedje zingen,
4. Een bekende melodie van radio of CD neuriën of fluiten,
5. Na het onderbreken van een onbekende melodie, deze met eigen improvisatie
doorneurien.

nvt