De effectiviteit van Pulsed Electro Magnetic Field bij de behandeling van het Mediaal Tibiaal Stress Syndroom: een pilot studie.

Het Mediaal Tibiaal Stress syndroom (MTSS) is een van de meest voorkomende
sportblessures. De aandoening kenmerkt zich door pijn bij inspanning aan de
posteromediale rand van de tibia. Tot voor kort werd ervan uitgegaan dat MTSS
wordt veroorzaakt door tractie aan en ontsteking van het beenvlies. Deze
veronderstelling werd verworpen in een recent verschenen review artikel. In dit
artikel werd geconcludeerd dat MTSS ontstaat door overbelasting van het bot.
Bij MTSS is er sprake van een gestoorde botmetabolisme in plaats van een
aandoening van het botvlies van de tibia. Er zijn aanwijzingen dat stimulatie
met een pulsed electromagnetic field (PEMF) het botmetabolisme positief kan
beïnvloeden. Hiermee zou PEMF effectief kunnen zijn in de behandeling van MTSS.

Primaire doel:
-Bepalen van effectiviteit van behandeling met Pulsed Electro Magnetic Field
(PEMF) bij patienten met MTSS.

Secundaire doelen:
- Bepalen van praktische toepasbaarheid van studie design met oog op groter RCT
- Bepalen van de praktische toepasbaarheid van behandeling met PEMF bij
sporters.

Gerandomiseerde, dubbelblind, placebo gecontroleerde klinische trial met 2
armen;
- behandeling met PEMF naast standaard behandeling in de vorm van (relatieve)
rust en geleidelijke sporthervatting (15 personen), en
- een behandeling met placebo (niet werkende PEMF) naast de standaard
behandeling (15 personen).

Behandeling met PEMF. Het PEMF apparaat wordt gedurende 6 weken 8 uur per dag (s>nachts) lokaal over het aangedane onderbeen gedragen. Er wordt behandeld met een burstfrequentie van 15 Hz. De deelnemer voelt de behandeling niet. Wanneer bij een proefpersoon de diagnose MTSS is gesteld in beide onderbenen, zal voor beide benen dezelfde behandeling plaatsvinden (dus óf beide placebo óf beide PEMF). De standaard behandeling voor alle patiënten met MTSS is een aanpassing van sportieve activiteiten met behulp van de aangepaste versie van het pijn-monitoring-model (PMM), als een leidraad voor het niveau van lichamelijke activiteit. Volgens het aangepaste PMM is pijn tijdens activiteiten toegestaan mits het niet meer is dan niveau 2 op de numeric rating scale (NRS) tijdens en een dag na het trainingsprogramma. Hierbij betekent 0 geen pijn en 10 de ergste pijn die denkbaar is. Verder mag de pijn in het scheenbeen niet verergeren van week tot week.

De inspanning voor de patiënt bestaat voornamelijk uit het invullen van een
aantal korte vragenlijsten en logboek (1x per week in te vullen tijdens de
interventieperiode) voorafgaande aan en tijdens het onderzoek.
De patiënt zal verder naast het initieel blessureconsult met de behandelende
arts (tevens onderzoeker) 2 controle afspraken hebben, zoals in normale zorg
ook gemiddeld plaatsvindt.
Alle patiënten ontvangen dezelfde (placebo)PEMF behandeling zonder de werking
ervan te voelen.