De invloed van micrometastasen op prognose en overleving van patienten met stadium I-II colon carcinoom: de EnRoute+ studie

Bij het coloncarcinoom zijn lymflkliermetastasen een belangrijke risicofactor
voor systemisch of lokaal tumorrecidief na operatie. De aanwezigheid van
lymfkliermetastasen bij pathologisch onderzoek van het resectiepreparaat is
daarom een reden voor behandeling met postoperatieve chemotherapie. Bij
ongeveer 30% van de patiënten met een radicaal verwijderd coloncarcinoom zonder
lymfklier macrometastasen (stadium I-II) in het resectiepreparaat ontstaat
binnen vijf jaar toch tumorrecidief. In Nederland gaat het hierbij om meer dan
1000 patiënten per jaar. De aanwezigheid van occulte lymfklier micrometastasen
in het resectiepreparaat blijken een hoog risicofactor voor de latere
tumorrecidiven. Conventioneel pathologisch onderzoek is hierbij niet in staat
om micrometastasen te detecteren. Middels een sentinel lymph node mapping
procedure (SLNM) worden de lymfklieren geselecteerd at-risk voor
(micro)metastasering. Pathologisch onderzoek door serial sectioning en
immunohistochemie op deze klieren is een efficiënte en doelmatige manier om
micrometastasen te detecteren. Deze pN0micro+ hoog risico coloncarcinoom
patiënten zouden baat kunnen hebben bij postoperatieve chemotherapie.

Doel van de EnRoute+ studie is om het upstaging percentage te bepalen bij pN0
patienten door middel van micrometastasen detectie (pN0micro+) en de waarde van
adjuvante chemotherapie bij pN0micro+ patienten op ziektevrije overleving te
onderzoeken.

EnRoute+ is een open label, multicenter, gerandomiseerd gecontrolleerde
klinische studie.

Detectie van micrometastasen in pN0 colon carcinoom patienten door middel van een ex vivo schildwachtklierprocedure en geavanceerd pathologisch onderzoek met serial sectioning en immunohistochemie, waarna randomisatie van pN0micro+ patienten voor adjuvante chemotherapie of geen adjuvante behandeling. Adjuvante chemotherapie middels het CAPOX schema (capecitabine/oxaliplatin) of capecitabine monotherapie.

De ex vivo schildwachtklierprocedure en het geavanceerde pathologisch onderzoek
leveren geen belasting of risico op voor de patient, aangezien deze in het
geheel buiten het lichaam van de patient uitgevoerd worden.
De adjuvante chemotherapie levert de belasting en het risico op dat
gebruikelijk is bij chemotherapie. De adjuvante chemotherapie wordt gegeven
zoals aanbevolen door de richtlijn "colon carcinoom". De risico's voor
proefpersonen zijn gerelateerd aan de chemotherapie. Capecitabine: zeer vaak (>
10%): anorexie, diarree, braken, misselijkheid, stomatitis, buikpijn,
palmoplantaire erytrodysesthesie-syndroom, vermoeidheid, asthenie. Vaak
(1-10%): virale herpes infecties, nasofaryngitis, lage luchtweginfecties,
neutropenie, anemie, dehydratie, gewichtsafname, slapeloosheid, depressie,
hoofdpijn, lethargie, duizeligheid, paresthesie, dysgeusie, toename traanvocht,
conjunctivitis, oogirritatie, tromboflebitis, dyspneu, epistaxis, hoest,
rinorroe, gastro-intestinale bloedingen, obstipatie, pijn in de bovenbuik,
dyspepsie, flatulentie, droge mond, hyperbilirubinemie, afwijkingen van
leverfunctietesten, huiduitslag, alopecia, erytheem, droge huid, pruritus,
hyperpigmentatie van de huid, maculeuze 'rash', schilfering van de huid
dermatitis, pigmentatiestoornis, nagelaandoening, pijn in de ledematen,
rugpijn, artralgie, pyrexie, lethargie, perifeer oedeem, malaise, pijn op de
borst.
Oxaliplatin: meest voorkomend: gastro-intestinale , hematologische en
neurologische (acute en dosis cumulatieve perifere sensorische neuropathie)
bijwerkingen. Beenmergdepressie: neutropenie (71%, waarvan 28% graad 3 en 14%
graad 4), anemie (82%, waarvan < 1% graad 4), trombocytopenie (72%, waarvan <
1% graad 4). Misselijkheid (69%, waarvan 8% graad 3 en <= 1% graad 4). Braken
(49%, waarvan 6% graad 3 en 1% graad 4). Diarree (61%, waarvan 9% graad 3).
Mucositis/stomatitis (40%, waarvan <= 1% graad 4). Zeer vaak (> 10%): koorts
(zowel geïsoleerd door een immunologisch mechanisme als in het kader van een
infectie met of zonder neutropenie), vermoeidheid, haaruitval, infecties,
anorexie, dysgeusie, leukopenie, lymfopenie, allergische en anafylactische
reacties (zoals urticaria, conjunctivitis, rinitis, bronchospasme,
angio-oedeem, hypotensie en anafylactische shock), pijn, hoofdpijn, buikpijn,
rugpijn, obstipatie, hoesten, asthenie, dyspneu, epistaxis, glykemische
afwijkingen, elektrolytstoornissen (Na, K), leverfunctiestoornissen,
hyperbilirubinemie, verhoogd lactaatdehydrogenase en alkalisch fosfatase,
gewichtsverandering, reacties op de plaats van injectie (extravasatie kan
lokale pijn en ontsteking veroorzaken, die ernstig kan zijn en kan leiden tot
complicaties). Vaak (1-10%): huiduitslag, hand-voet-syndroom, hyperhidrosis,
nagelaandoening, stoornissen van het gezichtsvermogen, dehydratie, depressie,
slapeloosheid, duizeligheid, motorische neuritis, meningisme, hikken,
dyspepsie, gastro-oesophageale reflux, bot- en gewrichtspijn,
mictiestoornissen, hematurie, hemorragie, rectumbloeding, tromboflebitis,
longembolie, verhoging serumcreatinine.