Detectie van biomarkers voor gestoorde fractuurgenezing: Een prospectief multicenter cohort onderzoek

Ondanks het indrukwekkende regeneratieve vermogen van bot, treedt bij 5-30% van
de patiënten die een bot breken geen of een sterk vertraagde fractuurgenezing
(non- of delayed union) op. Talrijke eiwitten zijn betrokken bij de processen
van botregeneratie, fractuurgenezing en wondgenezing. Mogelijk spelen
genetische mutaties die leiden tot veranderde expressie of beschikbaarheid van
een (of meerdere) van deze eiwitten een rol in de gestoorde fractuurgenezing.
Als deze eiwitten detecteerbaar zijn in de circulatie dan kunnen deze
expressie-afwijkingen mogelijk dienen als biologische marker (biomarker) voor
de prognose en mate van fractuurgenezing. Door vroegtijdige detectie van
afwijkende expressie van deze parameters kan de behandeling van de fractuur
worden aangepast (personalized medicine) om complicaties te voorkomen.

Het doel van deze studie is het identificeren van biomarkers voor non- en
delayed union van de diafysaire femur of tibia fractuur.

Observationeel, prospectief, multi-centrum, cohort studie.
In deze studie zullen zowel de niveau*s van eiwitten worden bepaald in de
circulatie alsook de achterliggende genetische afwijkingen in 60 patiënten met
vertraagde fractuurgenezing en in 60 gematchte controle patiënten.

Bij elke patiënt zal 6 keer een bloedafname plaatsvinden. Tijdens de
bloedafnames worden 3 buizen bloed afgenomen, in totaal 12 ml bloed. De
logistieke belasting voor de patiënt zal minimaal zijn, omdat 5 van de 6
bloedafnames worden gecombineerd met de standaard poliklinische controle
afspraken. Alleen het laatste bezoek, 1 jaar na trauma, is niet standaard
noodzakelijk in het kader van de fractuurbehandeling. Radiologische
onderzoeken, andere tests of de aard van het lichamelijk onderzoek of anamnese
zijn volgens de standaardbehandeling van de betreffende patiënten.