Shockwave behandeling bij ernstige angineuze klachten in Maastricht (SWAAM)

Coronair lijden is een progressieve aandoening met een hoge impact op de
morbiditeit en mortaliteit in de westerse landen. In de laatste vier decennia
zijn er een aantal behandelingen ontwikkeld waaronder een bypass operatie
(CABG) en percutane coronaire interventie (PCI) om de morbiditeit en
mortaliteit van coronair lijden te verbeteren. Door het ouder worden van de
individuele patiënt en de vergrijzing van de bevolking wordt het aantal
patiënten met coronairlijden, waarbij geen additionele revascularisatie
mogelijk is, groter. Deze patiënten lijden aan specifieke symptomen zoal pijn
op de borst tijdens rust of bij minimale inspanning ondanks maximaal
medicamenteus ingestelde therapie. Voor deze zogenaamde *no-option* patiënten
is er momenteel een gebrek aan therapeutische behandelingen.

Het doel van het toedienen van shockwave energie aan een ischemisch gebied van
het myocardium is dat de regionale perfusie verbeterd door de angiogenese te
stimuleren (bijvoorbeeld de groei van nieuwe bloedvaten).

Na een thalliumtest, echocardiogram. inspanningstest en laboratoriumbepalingen
zullen de patienten de shockwavebehandeling ondergaan.
Na 6 maanden zal de shockwave behandeling geevalueerd worden om de hypothese te
bevestigen dat de ischemie en perfusie verbeterd door shockwavebehandeling.

Patienten zullen 9 maal een shockwave behandeling ondergaan. Elke behandeling zal ongeveer een half uur duren. Een uur na de behandeling wordt een ecg gemaakt.

Behalve een kortdurend warm gevoel bij eerste behandeling wordt er in de
literatuur geen bijwerking vermeld. Shockwave applicatie geschied synchroom met
QRS complex op het ECG. Thallium heeft als risico het ontstaan van een
haematoom ter plaatse van het infuus. Tevens staat patient bloot aan straling.
Deze hoeveelheid komt overeen met het maken van een rontgenfoto.