Reduceert antenatale allopurinol toediening tijdens perinatale asfyxie post-hypoxisch-ischemische reperfusieschade bij de pasgeborene? Een dubbelblind gerandomiseerd placebo gecontroleerd multicenter onderzoek.

Hypoxisch-ischaemische encephalopathie is geassocieerd met de ontwikkeling van
spasticiteit en cognitieve ontwikkelingsstoornissen, en daardoor nog steeds een
van de meest fundamentele problemen in de verloskunde en neonatologie.
Zuurstofgebrek voor, of tijdens de bevalling leidt tot oxidatieve stress,
hetgeen aanleiding kan zijn tot het ontwikkelen van hypoxisch-ischaemische
encephalopathie. De xanthine-oxidase remmer allopurinol vermindert de productie
van vrije radicalen, waardoor de schade veroorzaakt door ischaemie en
reperfusie wordt verminderd. Zowel humane als dierexperimentele studies laten
zien dat het toedienen van allopurinol tijdens de bevalling - wanneer er een
vermoeden is op asfyxie - hypoxisch-ischaemische schade kan beperken.

In het huidige voorstel willen we de vraag beantwoorden of maternale
allopurinol toediening ten tijde van objectiveerbare foetale nood
hypoxisch-ischaemische reperfusieschade aan de hersenen, veroorzaakt door vrije
(pro-)radicale stoffen, kan voorkomen of verminderen bij de pasgeborene.

Dubbelblind gerandomiseerde placebo gecontroleerde multicenter studie

Het antenataal toedienen van allopurinol of placebo aan de moeder.

Bij de gebruikte dosering van allopurinol zijn geen bijwerkingen beschreven bij
zwangeren noch bij pasgeborenen. De te verwachten kans op complicaties door
allopurinolbehandeling lijkt zeer gering, terwijl de mogelijkheid van een
gunstige beïnvloeding op de beperking van hersenweefselschade reëel lijkt.
De pasgeborene zal alleen opgenomen worden als daar klinisch een indicatie voor
is. Alle extra bloedafnames zullen worden gecombineerd met reguliere
bloedafnames, zodat er geen extra invasieve ingrepen gedaan hoeven worden.