Corticale inhibitie door Retigabine. Transcraniele magnetische stimulatie bij patienten met epilepsie.

Transcraniele magnetische stimulatie (TMS) is een niet-invasieve methode om de
prikkelbaarheid van de (motorische) cortex te meten. Stimulatie met twee
opeenvolgende pulsen (paired pulse) maakt het mogelijk de interactie tussen
corticale interneuronen en piramidecellen in kaart te brengen. Van
verschillende klassieke antiepileptica is het effect op TMS metingen bekend.
Natriumkanaalblokkers hebben een effect op de drempel voor het opwekken van een
motorische respons; GABAerg werkende middelen veranderen de paired pulse
inhibition.
Retigabine is een antiepilepticum met een nieuw werkingsmechanisme gebaseerd op
modulatie van kaliumkanalen. Daardoor wordt (overmatige) depolarisatie van
neuronen onderdrukt. Daarnaast is er sprake van indirecte effecten via het
GABAerge systeem, die waarschijnlijk bijdragen aan de anti-epileptische
werking. Gezien het nieuwe mechanisme mag dan ook een ander patroon van
TMS-veranderingen verwacht worden.
Bij patiënten met epilepsie wijst TMS-onderzoek op een verminderde corticale
remming. Behandeling met medicatie normaliseert de TMS-afwijkingen bij een deel
van de patiënten. Opmerkelijk is dat de TMS-respons, gemeten enkele weken na
het starten van medicatie voorspellend is voor aanhoudende aanvalsvrijheid in
de daaropvolgende maanden.

Vraagstelling:
1) Wat is het effect van Retigabine op corticale prikkelbaarheid en remming en
zoals gemeten met TMS? (primaire vraag)
2) In welke mate zijn eventuele TMS veranderingen gerelateerd aan de
therapeutische effecten van Retigabine? (secundaire vraag)

Observationele studie met TMS.
15 volwassen patiënten met partieel beginnende epilepsie, waarbij een indicatie
tot add-on behandeling met Retigabine bestaat worden gerecruteerd. De
behandeling valt binnen de registratie van Retigabine en valt onder de
verantwoordleijkheid van de neuroloog-hoofdbehandelaar van patient.
Andere medicatie blijft gedurende de studie de studie constant.
Om veiligheidsredenen worden patiënten met elektronische of magnetische
implantaten geexcludeerd.
Klinische of radiologische afwijkingen in het piramidebaansystem zijn een
exclusiecriterium.
TMS-metingen worden verricht voor begin (pre), bij een dagdosis van 600 mg
(post1), bij een dagdosis van 900 mg (post2), en indien een andere
onderhoudsdosis bereikt wordt (post3).
Bij iedere sessie wordt gemeten: resting motor threshold, short interval (2 and
5 ms) intracortical inhibition, intracortical facilitation (10 and 15 ms), long
interval intracortical inhibition (250 and 300 ms) en silent period.
Er wordt bloedonderzoek verricht na serumconcentraties van Retigabine en ander
anti-epileptica.

Er wordt magnetische stimulatie van de motorische cortex toegepast. De respons
van een kleine handspier word met oppervlakteelektroden gemeten. TMS in niet
pijnlijk, maar wordt bij hoge intensiteit als onprettig beschreven. In dit
onderzoek worden stimuli iets boven de prikkeldrempel toegepast, dit leidt
doorgaans tot weinig bijwerkingen.
De in het protocol gebruikte intensiteit ligt ver onder de grens voor het
opwekken van epileptische aanvallen. Een toevallig tijdens het onderzoek
optredende aanval kan niet uitgesloten worden.
Er word bloed afgenomen.