De detectie van korte stiltes in auditieve stimuli door tinnituspatiënten en vergelijkbare controle-proefpersonen

Tinnitus is een fantoomgeluidpercept. Mensen met tinnitus horen voortdurend een
geluid dat niet gerelateerd is aan een akoestische bron. Proefdiermodellen van
tinnitus suggereren dat tinnitus is geassocieerd met verminderde waarneming van
korte pauzes (gaps) in een auditieve stimulus. De hypothese van het huidige
project is dat tinnitus in mensen geassocieerd is met verminderde waarneming
van korte pauzes (gaps) in auditieve stimuli. Als deze hypothese juist blijkt
te zijn, geeft dit een belangrijke validatie van de relevantie van bestaande
dierexperimentele modellen voor tinnitus bij mensen. Bovendien kan de
gap-detectie-test dan mogelijk gebruikt worden als diagnostische test voor het
vaststellen van tinnitus.

Doel van het onderzoek is de hypothese te testen, die zegt dat tinnitus
geassocieerd is met verminderde gap-detectie.

Er worden drie groepen proefpersonen geincludeerd. De eerste groep hoort
tinnitus. De tweede groep heeft geen tinnitus. Deze controle groep is gematcht
aan de tinnitusgroep voor wat betreft de leeftijd en de mate van gehoorverlies.
Alle proefpersonen zullen gap-detectie-tests uitvoeren. Er wordt getest of de
minimaal hoorbare gap (pauze) verschilt tussen proefpersonen met tinnitus en
proefpersonen zonder tinnitus.
De derde groep bestaat uit gezonde jonge deelnemers zonder gehoorverlies en/of
tinnitus. Deze groep wordt geincludeerd om na te gaan of de bekomen resultaten
consistent zijn met wat bekend is uit de literatuur.

De totale testtijd per proefpersoon is maximaal 6 uur, inclusief
onderbrekingen. Gedurende deze testtijd voert de proefpersoon
gap-detectietesten uit. De tests vragen goede concentratie van de proefpersoon,
en zijn daarmee mogelijk vermoeiend. Daarom zijn er frequentie onderbrekingen
en zal de testtijd over 2 of 3 sessies worden verdeeld. Aan deelname is, voor
zover bekend, geen risico verbonden.