Een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde, dosisescalatie PK/PD gestuurde Fase 1 studie in gezonde vrijwilligers met een enkele toediening van NI-0101 met of zonder in vivo LPS challenge.

NI-0101 wordt ontwikkeld voor de behandeling van patiënten met ontstekingen,
bijvoorbeeld aan de gewrichten (reumatoïde artritis). Het geneesmiddel werkt
door TLR4 signalling te verhinderen. Overmatige TLR4 signalling leidt tot
excessieve activitieit van ontstekingscellen, en is geassocieerd met
verschillende ontstekingsziekten. Deze overmatige activiteit door TLR4
signalling kan geremd worden door NI-0101.

Het doel van het onderzoek is vast te stellen hoe NI-0101 wordt verdragen en
hoe het werkt op ontstekingscellen na intraveneuze toediening aan de mens.

Gerandomiseerd, placebo-gecontrolleerd, dubbel blind, dosis-escalatie
interventieonderzoek.

Deel 1 en 2 van de studie: eenmalige intraveneuze toediening van opklimmende doseringen van het geneesmiddel NI-0101. Alleen Deel 2 van de studie: ook een eenmalige intraveneuze toediening van een lage dosering LPS (lipopolysaccharide).

TLR4 signalling is een essentieel onderdeel in de afweerreactie. Excessieve,
langdurige remming van deze signalling kan leiden tot vermiderde afweer. In dit
onderzoek zijn grenzen gesteld aan de mate en de duur van de remming van de
afweer.
De initiele dosisselectie is niet alleen gekozen op basis van dierexperimenteel
werk, maar ook op basis van humaan onderzoek waar de in vitro remming door het
geneesmiddel van cytokine-release na LPS-stimulatie is onderzocht.
Verder kunnen er overgevoeligheidsreacties optreden rondom de intraveneuze
toediening van NI-0101. Na de toediening van de in vivo LPS challenge
(uitsluitend deel 2 van de studie) kunnen er griepachtige verschijnselen
optreden.
Verder is er kans op de gebruikelijke bijwerkingen van geneesmiddel onderzoek
(hematoom, hoofdpijn, etc.).
In dit onderzoek zijn grenzen gesteld aan de mate en de duur van de remming van
de afweer waarvan bekend is dat die door mensen zonder noemenswaardige
bijwerkingen kan worden verdragen.
Verder is CHDR nauw gelieerd aan het LUMC zodat in het geval van calamiteiten
adequate zorg geboden kan worden.
Op basis van deze aanpak worden de belasting en de risico's naar beste weten en
kunnen zo goed mogelijk beperkt en mochten de risico's toch groter zijn dan
zijn de noodzakelijke maatregelen genomen om de risico's goed te managen.