Nieuwe operatie techniek voor calcaneus osteotomie; retrospectieve casus-serie

Calcaneus osteotomie kan worden geindiceerd om de natuurlijke congruentie van
het enkelgewricht te herstellen en aldus progressie van de symptomen en
progressie van degeneratieve veranderingen te voorkomen. Het enkelgewricht
heeft een hoge congruentie, waarbij een daling van deze congruentie de druk per
gebied zal verhogen. Meer afwijking komt overeen met toenemende contact druk.
Klinische en fundamentele wetenschappelijke onderzoeken hebben aangetoond dat
draagkracht en beweging van het gewricht, kan de genezing van kraakbeen en
gewricht beïnvloeden. Standsafwijking kan ook de contactdruk van de enkel
verhogen. Biomechanische experimenten hebben aangetoond dat in varus en
supinatie de maximale druk is gelegen aan de mediale zijde van de talus,
terwijl in valgus en pronatie van de enkel de maximale druk ligt op de laterale
zijde van de talus. Het is daarom belangrijk om de standsafwijking bij
patiënten met een degeneratieve veranderingen in de enkel to corrigeren.
Calcaneus osteotomie is een bekende procedure voor de behandeling van een
volwassen verworven platvoet, correctie van achtervoet valgus na terugkerend
pronatie trauma's en deltoidligament insufficiëntie, unlaterale artrose,
cavovarus voetvervorming, osteochondrale defecten en correctie van een
standsafwijking van de enkel.
Op dit moment wordt een calcaneus osteomie gefixeerd met gecanuleerde
schroeven. Met deze fixatie methode wordt bereikt door het plaatsen van een of
twee schroeven vanuit de achterkant van de calcaneus. De stabiliteit van de
osteotomie maakt een snelle mobilisatie van de enkel en het volledig belasten
na 4 weken. Radiologisch, consolidatie is echter pas na ongeveer 8 weken
compleet. Het niet helen van de osteotomie is zeldzaam, omdat het uitgebreide
sponsachtig weefsel oppervlak altijd in heel blijft. Echter, fixatie met
schroeven heeft een aantal nadelen. Er moeten aparte incisies worden gemaakt om
de schroeven te kunnen plaatsen. Patiënten kunnen pijn bij het lopen
ontwikkelen door het uitsteken van de schroefkoppen op de plantaire zijde van
de calcaneus. Daarnaast moet tijdens de operatie een fluoroscope gebruikt
worden om de exacte grootte te bepalen en de positie van de schroeven te
controleren. Het gebied van de osteotomie waar de schroeven geplaatst kunnen
worden is klein. Het is bovendien lastig om de gewenste verplaatsing te
verkrijgen en te controloren, aangezien de schroeven vanuit een andere positie
worden geplaatst. Dit kan leiden tot over-en onder-correctie na calcaneus
osteotomie. Recent werd een stepplate-fixatie techniek ontwikkeld om deze
problemen te overwinnen. Deze studie zal de eerste studie zijn om de resultaten
van deze nieuwe chirurgische techniek te beoordelen.

De primaire doelstelling van de studie is om de tevredenheid van de patiënt te
bepalen en objectief de klinische uitkomst te beoordelen na een follow-up van
minimaal een jaar. De secundaire doelstelling is om te bepalen of de osteotomie
geneest op de juiste wijze en de mate van verplaatsing en fixatie te evalueren.

Deze studie is opgezet als een retrospectieve beschrijvende studie met
postoperatieve follow-up. Alle patiënten worden gevraagd naar onze polikliniek
te komen voor een bezoek. Tijdens dit bezoek zullen conventionele röntgenfoto's
van de enkel (laterale en AP) en van de calcaneus (axiaal) worden genomen.

Alle patiënten krijgen drie routine röntgenfoto's, die een blootstelling geeft
aan straling. Dit onderzoek geeft geen onmiddellijk voordeel voor de
deelnemende patiënt. Voor toekomstige patiënten is deze studie gunstig omdat
het evalueren van de effectiviteit van een nieuwe chirurgische procedure voor
de glijdende calcaneus osteotomieën in het AMC.