De pathogenese van dengue virus infectie in patienten met sikkelcelanemie

Jaarlijks vinden er wereldwijd 50-100 miljoen dengue virusinfecties plaats in
tropische en subtropische landen.
Het merendeel van deze infecties kent een mild beloop, maar er kunnen ook
ernstige ziektebeelden ontstaan, zoals dengue hemorhagische koorts (DHF) en
dengue shock syndroom (DSS). Een ernstige dengue infectie wordt gekenmerkt door
een thrombocytopenie, bloedingen, leverfunctie stoornissen en een acuut
ontstaan van vaatlekkage. Er wordt gehypothetiseerd dat een cytokinestorm de
oorzaak is van deze ernstige symptomen.

Belangrijke klinische symptomen van een ernstige dengue infectie zijn
vaatlekkage en bloeding. De hypothese is dat deze symptomen mede worden
veroorzaakt door activatie van het endotheel. Aan de andere kant zijn de
primaire target cellen van het dengue virus de monocyten. Weliswaar is in vitro
aangetoond dat dengue virus ook endotheelcellen kan infecteren, maar of dat in
vivo ook gebeurd is nog steeds niet helemaal duidelijk.

Een fatale casus van een dengue geinfecteerde patient met onderliggend
sikkelcelanemie leidde tot de hypothese dat sikkelcelanemie een ernsiger beloop
van een dengue virusinfectie zou kunnen veroorzaken. Tijdens een dengue
epidemie in Cuba is ook een relatie tussen sikkelcelanemie en ernstige dengue
infecties beschreven. De hypothese was dat de monocyten van patienten met
sikkelcelanemie al een verhoogde inflammatoire werking hebben op het endotheel.
Als endotheelcellen van patienten met sikkelcelanemie al geactiveerd worden
zonder bijkomende infectie, dan is het waarschijnlijk dat de hyperreactiviteit
van macrophagen gedurende een dengue infectie de activatie van het endotheel
verhoogd, waardoor ernstig vaatlekkage en bloedingen kunnen ontstaan.

Het onderzoeken van de pathogenese van endotheelcelactivatie in met dengue
geinfecteerde patienten met sikkelcelanemie

Experimentele in vitro studie met humaan materiaal

Patienten met een sikkelcelanemie met genotype HbSS, die op de poli hematologie
komen voor controle van hun sikkelcelanemie zullen worden gevraagd om deel te
nemen aan de studie. Nadat er informed consent is verkregen zal er 20 ml bloed
worden afgenomen in een EDTA buis. Als controles zulen eventuele begeleiders
met dezelfde genetisch achtergrond worden gevraagd. Ook zij zullen de informed
consent procedure moeten volgen.
Deze buis wordt meteen opgehaald en verwerkt. De polymorfonucleaire cellen
(PBMCs) zullen worden gescheiden van het overige bloed over een laag Ficoll.
Als een 0-meting zullen de PBMCs van de sikkelcelpatienten en de controles
worden gestimuleerd met LPS en conA. Daarna zullen de PBMCs van beide groepen
worden geinfecteerd en vervolgens geincubeerd met HUVECs (humane vasculaire
endotheelcellen). Tijdens deze infectie zullen er dagelijks samples van het
supernatant worden genomen waar inflammatoire (TNF-α, IL-1β) en coagulatie (TF,
sTM) parameters zullen worden gemeten.

Er is een risico op pijn bij de venapunctie en een hematoom op de prikplaats.