Invloed van cardiovasculaire risicofactoren op de wanddikte

Aderverkalking, of atherosclerose, wordt gezien als een belangrijk proces dat
meespeelt in de ontwikkeling van hart- en vaatziekten. Atherosclerose zorgt
voor een verdikking van de vaatwand. In een groot aantal studies is aangetoond
dat de dikte van de vaatwand van de a. Carotis een goede maat is voor
atherosclerose en een sterk voorspellende waarde heeft voor het later optreden
van hart- en vaatziekten. Studies hebben zich echter vooral gericht op de
halsslagader (a. Carotis). Op dit moment is slechts weinig bekend of overige
vaten, zoals in armen en benen, een vergelijkbare wanddikte hebben. Daarnaast
is het onbekend of het dikker worden van de wanddikte, zoals aanwezig onder
invloed van cardiovasculaire risicofactoren (zoals hypertensie), in een
vergelijkbare snelheid gebeurt in deze vaten.
Prof. Folkow heeft met een aantal studies in de jaren *50 van de vorige eeuw de
hypothese naar voren gebracht dat een dikkere vaatwand, doordat deze
hypertrofische spiercellen bevat, sterker zal reageren op bepaalde
fysiologische stimuli. In een recente studie bij gezonde vrijwilligers vonden
we inderdaad dat een dikkere vaatwand gerelateerd was aan een grotere
flow-gemedieerde dilatatie. Of een vergelijkbare response ook aanwezig is bij
personen met cardiovasculaire risicofactoren (alsmede een toegenomen
vaatwanddikte) is tot op heden onbekend.

Het onderzoeken of de verhouding tussen wanddikte en diameter vergelijkbaar is
in de geleidingsvaten in hals, armen en benen in een groep gezonde
vrijwilligers en of de wanddikte in vergelijkbare wijze is aangepast bij
personen met hypertensie. Het secundaire doel van de studie is de relatie
tussen de vaatfunctie (flow-gemedieerde dilatatie) en vaatstructuure
(wanddikte) te onderzoeken.

observationele, cross-sectionele pilot studie

n.v.t.

Proefpersonen zullen voorafgaande aan het onderzoek langskomen voor een
screening (30 minuten). Proefpersonen zullen 1 maal naar de afdeling Fysiologie
komen. We meten de vaatwanddikte van 6 verschillende vaten in de hals (a.
carotis communis), arm (aa. brachialis en radialis) en been (aa. femoralis
communis, femoralis superficialis en popliteus). Hierna volgt een meting van de
endotheel-afhankelijke (flow-gemedieerde dilatatie) en -onafhankelijke
dilatatie (nitroglycerine) van de aa. brachialis en femoralis superficialis.
Deze meting wordt uitgevoerd met de niet-invasieve en niet-belastende techniek
echo-Doppler (2 uur). Voorafgaande aan deze meting wordt eenmalig een
vena-punctie uitgevoerd voor het bepalen van cholesterol en glucose.