Intraveneuze toegang tijdens reanimaties

Tijdens reanimaties wordt vaattoegang meestal verkregen via de extremiteiten
(perifeer infuus of intraossale naald). Tijdens borstkascompressies vindt er
echter een redistributie van de circulatie plaats in het voordeel van de
hersenen en het hart. De circulatie van de abdominale organen en de
extremiteiten neemt buitenproportioneel af. Het toedienen van medicatie via een
perifere toegang kan de effectiviteit van medicijnen daarom negatief
beinvloeden.
Reanimatiestudies in proefdieren hebben in het verleden snellere en hogere
centrale piek concentraties aangetoond wanneer medicatie via een centrale
vaattoegang wordt toegediend, vergeleken met toediening via een perifere
vaattoegang. Een kleine studie bij mensen ondersteunt deze bevindingen. Het is
nog onzeker of deze farmacokinetische verschillen tussen centrale en perifere
toedieningsroutes klinisch relevant is.

Onze hypothese is dat, tijdens een reanimatie, het toedienen van medicatie via
een centrale route (vergeleken met de nu standaard behandeling met medicatie
via een perifere route) geassocieerd is met een betere werking van deze
medicijen. Deze effecten zouden meetbaar kunnen zijn als toegenomen mate van
terugkeer van georganiseerde electrische activiteit en / of herstel van
spontane circulatie. .

Vergelijken van het effect van centrale versus perifere toediening van
medicatie tijdens reanimaties op:
- mate van verschijnen van georganiseerde electrische activiteit
en / of
- herstel van spontane circulatie.

Gerandomiseerde klinische studie.

centraal veneuze toegang

Alle patienten worden behandeld volgens de richtlijnen van de European
Resuscitation Council. Centraal veneuze toegang wordt verkregen door canulatie
van de vena jugularis externa of interna door een ervaren arts. Om verstoring
van de initiele behandeling te voorkomen, wordt centraal veneuze toegang pas
verkregen na de start van borstcompressies, eerste poging tot defibrillatie
(indien van toepassing), veiligstellen van de ademweg, en verkrijgen van
perifere veneuze toegang.
Alle gereanimeerde patienten hebben veneuze vaattoegang nodig. Meestal hebben
zij ook centraal veneuze toegang nodig op enig moment in de vervolgbehandeling.
Het verkrijgen van centraal veneuze toegang tijdens reanimaties kan
geassocieerd zijn met een licht verhoogde kans op complicaties, zoals
bijvoorbeeld: arteriele punctie of pneumothorax. Mogelijke voordelen voor
patienten zijn een hogere succeskans van de reanimatie.