Skeletespier metabolisme gedurende rust, inspanning en herstel in patienten met VLCADD en gezonde controles

VLCADD is een zeldzame aandoening waarbij de mitochondriele beta-oxidatie van
lang keten vetzuren verstoord is. Klinische symptomen zijn hypoglycaemie en
(cardio)myopathie, vaak geinitieerd tijdens katabole situaties (zoals ziekte of
vasten). De leeftijd waarop de ziekte manifest wordt, de klinische symptomen en
de ernst verschillen sterk tussen patienten. Een dieet is tot op heden de enige
therapeutische optie. Dit dieet voorkomt hypoglycemische episoden, maar
vermindert de myopathie niet.
Een van de meest prominente symptomen van patienten met VLCADD is myopathie
geinduceerd door de afbraak van myocyten (rhabdomyolyse). Rhabdomyolyse bij
deze patienten wordt geinduceerd door vasten, koorts, kou, medicatie en/of
inspanning. De pathofysiologie achter deze episoden van rhabdomyolyse is
onduidelijk. De symptomen zouden veroorzaakt kunnen worden door: 1) een energie
tekort door het vetzuurverbrandingsdefect and/or 2) toxiciteit van de ophoping
van langeketenvetzuur intermediaren of 3) door meta-flammatie: inflammatie
veroorzaakt door abnormale metabolieten.
Recent onderzoek heeft uitgewezen dat 31 fosfaat en 1proton magnetic resonance
spectroscopy (31P/1H MRS) niet invasief in-vivo spiermetabolisme kan meten
gedurende rust, inspanning en herstel. In de voor gestelde studie zullen de 31P
MRS and 1Proton MRS metingen worden gecombineerd met een cardiopulmonaire
inspanningstest (CPET) op een fiets ergometer.

Onderzoeken of het energiemetabolisme in de spier van VLCADD patienten afwijkt
ten opzichte van die van gezonde controles.

Case-control studie, gebruik makend van een nieuwe MRS techniek.

In de kliniek vragen ouders van kinderen met VLCADD en volwassenen met VLCAD
zich af hoe ver zij kunnen gaan tijdens sporten. Deze studie geeft inzicht in
de fysieke mogelijkheden en onmogelijkheden van kinderen en volwassenen met
VLCADD. Dit inzicht wordt gebruikt om patienten advies te geven over hoe ver
zij kunnen gaan met sporten. Daarnaast zien wij vaker episoden met
rhabdomyolyse bij kinderen dan bij volwassenen. Kinderen reageren fysiologisch
gezien anders op inspanning dan volwassenen. Daarom is het belangrijk ook bij
kinderen het spiermetabolisme te bestuderen in rust, tijdens inspanning en
herstel (groepsgebondenheid). Bovendien verschaft inzicht in het
spiermetabolisme van de VLCADD patient inzicht in het ontstaan van de spierpijn.
Deelname aan de eerste test duurt in totaal 45 minuten, inclusief een 8-12 min
durende maximal inspanningstest. De tweede test duurt 270 min, inclusief een
45 min durende submaximale (~30% van max.) inspanningstest. Beide testen worden
uitgevoerd op twee aparte test sessies op twee verschillende dagen.
De last voor controles is zeer klein, aangezien er voor de maximale
inspanningstest energie nodig is welke via de anaerobe weg wordt verkregen en
de submaximale test energie nodig is welke via de aerobe weg wordt verkregen.
Beide systemen zijn bij controles niet aangedaan. Er wordt daarom geen
spierpijn verwacht bij controles. Patienten met VLCADD hebben eveneens geen
problemen in hun anaerobe verbranding, waardoor de last voor de maximale
inspanningstest ook zeer klein is. De inspanningstest op submaximaal niveau kan
bij patienten met VLCADD echter spierpijn induceren, omdat vetverbranding via
het aerobe systeem verloopt. Hierdoor schatten wij de last voor deze patienten
als minimaal in. Daarom monitoren wij de patienten met een rhabdomyolyse
checklist na de submaximale inspanningstest en bellen wij ze een dag na de
inspanningsduurtest op om te vragen hoe het met ze gaat.
Daarnaast wordt bloed afgenomen bij patienten van 12-45 jaar met behulp van een
infuus. De last hiervan is minimaal. Bij controle kinderen wordt geen bloed
afgenomen, alleen bij volwassenen controles, om zo de last voor controle
kinderen zo laag mogelijk te houden.