Metabole stoornissen bij patienten met hereditaire multipele exostosen veroorzaakt door hetzij Ext1 or EXT2 mutaties; een cohort study (MARE studie)

EXT-1 of EXT-2 genen zijn belangijk in de normale ontwikkeling van organen en
skelet in de mens doordat ze de aanmaak van heparan sulfaat, een suikerketen
die in het hele lichaam voorkomt, aansturen. Hereditair multipele exostosen
(HME) syndroom is een klinisch fenotype dat zich uit in levenslang risico op de
ontwikkeling van (kraak)been tumoren, patienten zijn derhalve levenslang onder
controle bij een gesprecialiseerde orthopaed. . Uit eerder onderzoek van onze
onderzoeksgroep bij HME patienten en niet aangedane familieleden blijkt dat
deze suikerketens betrokken zijn bij de afgifte van insuline, het hormoon dat
belangrijk is bij de suikerregulering in het lichaam. Daarnaast is bij muizen
met HME (als gevolg van EXT1 of EXT2 heterozygote genmutaties) aangetoond dat
heparansulfaten betrokken zijn bij de opname van cholesterol door de lever. Ook
lijken er aanwijzingen te zijn in deze muizen dat heparansulfatesn betrokken
zijn bij een goede functie van de bijnieren, die de productie van het
stresshormoon cortisol reguleren. Om te kijken of deze bevindingen ook bij
patienten met exostosen als gevolg van EXT1 of EXT2 genmutaties gevonden kunnen
worden, willen wij graag dit onderzoek uitvoeren.

Door middel van dit onderzoek willen wij kijken of aberrante heparansulfaat
productie bij HME patienten leidt tot gestoord glucose metabolisme, verhoogd
plasma cholesterol/verhoogd cardiovasculair risico l en verminderde
bijnierfunctie vergeleken met niet aangedane familieleden. Mochten wij dit
aantonen, dan zijn de resultaten uit dit onderzoek mogelijk ook te transponeren
naar deze ziekten in de algemene populatie.

observationeel onderzoek met functionele testen (OGTT en synacthen test)

Behoudens een zeer klein risico op tijdelijke hypotensie na synacthen infusie
zijn er geen bijwerkingen te verwachten, en leveren de uitkomsten van deze drie
studievragen veel informatie op over het metabole klinisch fenotype van HME
patienten. Daarnaast zullen de resultaten belangrijk zijn voor de inzichten
over ontstaan van type 2 diabetes mellitus, dyslipidemie en
bijnierschorsinsufficientie in de algemene populatie. Derhalve menen wij dat
het minieme risico wel dergelijk opweegt tegen de voordelen van dit onderzoek.