Gerandomiseerd dubbelblind placebogecontroleerd multicenter fase II onderzoek van 16 weken met parallelle groepen met vier verschillende doseringen onderhuids toegediend QGE031 bij patiënten van 18-50 jaar met pinda-allergie (CQGE031A2208)

Bij pinda-allergie kan een geringe hoeveelheid van het allergeen tot ernstige
en potentieel levensbedreigende allergische reacties leiden. De pathogenese is
IgE gestuurd. In de VS is pinda-allergie de belangrijkste oorzaak van fatale
allergische reacties. De incidentie lijkt toe te nemen (van 0,4% in 1997 tot
1,4% in 2008).
De enige nu beschikbare behandeling is het absoluut voorkómen van het gebruik
van pinda*s en pinda-eiwit bevattende stoffen. De kans op een ongelukje is
aanwezig, mede omdat de voedselindustrie uitgebreid gebruik maakt van
pinda-eiwit en de opgave van de samenstelling op de verpakking niet altijd even
accuraat is. Volgens een 5 jaars onderzoek kreeg ruim 50% van de proefpersonen
een allergische reactie, omdat per ongeluk pinda-eiwit bevattende stoffen waren
geconsumeerd. Bij kinderen is het probleem groter dan bij volwassenen.
QGE031 is een monoklonaal antilichaam tegen IgE. Het is een zeer potente remmer
van de binding van humaan IgE aan de IgE-receptor. De mate van IgE
onderdrukking is groter dan met eerder onderzochte anti-IgE monoklonale
antilichamen. Daarom wordt een effectievere desensitisatie tegen allergenen
verwacht.
In dit fase II onderzoek worden de effecten van 4 doseringen QGE031 vergeleken
met die van placebo. De verandering in gevoeligheid wordt gemeten met een
dubbelblinde placebogecontroleerde voedselprovocatietest voor en na een
behandeling met subcutaan geïnjecteerd QGE031 (1 maal per 2 weken) van 16
weken.

Primair: Dosisrespons relatie voor de drempel dosering pinda-eiwit tijdens de
provocatietest die leidt tot een objectieve overgevoeligheidsreactie na
behandeling met een van vier doseringen QGE031 of placebo.
Secundair (alleen key parameters): Percentage patiënten date en stijging laat
zien in drempelwaarde van minimaal 2 stappen pindadosering tijdens de
provocatietest, in vergelijking met de uitgangswaarde. Veiligheid en
verdraagbaarheid.

Multicenter gerandomiseerd dubbelblind fase II onderzoek met parallelle groepen
en placebocontrole.
Randomisatie (1:1:1:1:1) naar behandeling met:
• 14 mg QGE031 s.c. every 2 weeks
• 35 mg QGE031 s.c. every 2 weeks
• 98 mg QGE031 s.c. every 2 weeks
• 238 mg QGE031 s.c. every 2 weeks
• Placebo s.c. every 2 weeks.
Screeningperiode van 2-3 weken. Behandelperiode 18 weken. Vervolgperiode 12
weken.
Onafhankelijke DSMB.
Interim-analyse gepland, details n.n.b. (zie protocol paragraaf 9.8 (pagina
62)).
Ca 110 patiënten.

Behandeling met een van de 4 doseringen QGE031 of placebo.

Risico: Bijwerkingen van studiemedicatie en van de voedselprovocatietest en
priktest.
Belasting: Studieduur ca. 20-32 weken. 13-18 bezoeken. Duur 1-2 uur, m.u.v. 4
bezoeken van 6-8 uur.
Gedurende 18 weken elke 2 weken subcutane injectie met studiemedicatie (0,1-1,7
ml/keer).
Lichamelijk onderzoek 7-9 keer.
Bloedonderzoek tijdens13 bezoeken, 25-40 ml per keer.
Optioneel farmacogenetisch bloedonderzoek (10 ml).
Zwangerschapstest (indien relevant) 4 keer.
Ontlastingonderzoek bij screening.
ECG 2 keer.
Longfunctie 1 keer.
Voedselprovocatietest 2 keer (2 kort opeenvolgende dagen/test).
Priktest 2 keer.
Vragenlijst 3 keer.