MRI van de sacrale plexus en uittredende zenuwen bij kinderen met neurogene blaasdisfunctie door bewezen spinale of sacrale afwijkingen

Neurogene blaas- en kringspier disfunctie ofwel neurogene blaas (NB) komt veel
voor binnen de kinderurologie. Neurogene blaas- sphincter disfunctie is op geen
enkele wijze trainbaar en heeft op de lange termijn verstrekkende gevolgen voor
het functioneren van blaas en hogere urinewegen. Kinderen met neurogeen
blaasdisfunctioneren komen veelal terecht in een uitgebreid medisch
behandelingstraject, waar behandeling erop gericht is de functie van de nieren
veilig te stellen en de, veelal voorkomende, incontinentie te behandelen.
Kinderen met spina bifida, sacrale agenesie of andere aangeboren afwijkingen
aan sacrum of ruggenmerg hebben vrijwel altijd een NB op basis van anatomische
afwijkingen van de zenuwvoorziening. Het exacte patroon van de verstoorde
innervatie van de blaas bij deze kinderen is matig bekend en veel anatomische
variaties zijn nog niet in kaart gebracht.
De hypothese van het onderzoek is dat zorgvuldig in kaart brengen van de
anatomische varianten in zenuwvoorziening van de blaas extra inzicht kan geven
in oorzaak van NB en behandeling.
MRI staat bekend om zijn goede zachte weefsel contrast. Conventionele
T1-gewogen sequenties zijn niet in staat perifere zenuwen over een lang traject
af te beelden. Eerdere studies zijn gedaan naar het afbeelden van perifere
zenuwen met DWI en DTI sequenties. Hoewel de eerste resultaten veelbelovend
zijn, is een lage spatiële resolutie een nadeel van deze sequenties. Door te
scannen met hogere veldsterktes kan dit nadeel deels overkomen worden. Ook is
onderzoek gedaan naar het gebruik van isotrope 3D sequenties om de sacrale
plexus af te beelden.
Uit eerder onderzoek met gezonde proefpersonen (protocolnummer 10/418) is
gebleken dat de combinatie van TSE met variable flip angles en DTI met
tractografie de meest optimale sequenties zijn om de anatomie van de sacrale
plexus in beeld te brengen. Deze sequenties zullen in dit onderzoek wederom
gebruikt worden voor het beantwoorden van de onderzoeksvraag.

Inzicht krijgen in de anatomie en organisatie van de sacrale plexus bij
kinderen met neurogene blaasdisfunctie door aangeboren spinale of sacrale
afwijkingen. Eventuele bevindingen vergelijken met gezonde proefpersonen, om
bevindingen te kunnen relateren aan het urodynamisch functioneren van blaas en
sphincter en klinische klachten.

Cross-sectionele studie in één universitair medisch centrum bij tien kinderen
gediagnosticeerd met aangeboren spinale of sacrale afwijkingen en neurogene
blaasdisfunctie. Kinderen die al gepland staan voor een diagnostische scan
zullen worden geincludeerd. De MRI beelden zullen geanalyseerd worden en
vergeleken worden met de resultaten van gezonde proefpersonen.

De MR beeldvorming zal plaatsvinden op een 3.0T MRI-scanner (Philips Medical
Systems, Best). Iedere patient zal in liggende positie gescand worden. Tijdens
de sessie zal vanaf L4 de kleine bekken regio gescand worden. Een DTI sequentie
zal gemaakt worden op basis van single-shot EPI DWI, met b-waarden 0 en 800
s/mm2, met gradiënten in 15 richtingen. Ook zal een 3D TSE sequentie met
variabele flip angles uitgevoerd worden. Hierbij worden de protonen eerst in de
pseudo steady state gebracht, waarna zeer lage omslaghoeken (tot 15*) toegepast
zullen worden. De duur van de totale scan bedraagt ongeveer 30 minuten.

Van MRI zijn geen risico's of bijwerkingen bekend, anders dan tijdelijke
duizeligheid of het krijgen van claustofobische gevoelens. Het onderzoek is
relatief weinig belastend en er is geen contrastmiddel nodig.
De totale scantijd in het onderzoek bedraagt 30 minuten