Nierdenervatie als behandeling van hoge bloeddruk na niertransplantatie.

Patiënten met een niertransplantaat hebben vaak een te hoge bloeddruk. Een te
hoge bloeddruk verhoogt niet alleen het risico op hartinfarcten en
hersenberoertes maar is ook slecht voor de getransplanteerde nier. Het verlagen
van te hoge bloeddruk kan de levensduur van een niertransplantaat aanzienlijk
verlengen. Dit betekent echter dat de meeste patienten na een
niertransplantatie, naast de medicijnen die nodig zijn om afstoting van de
transplantatienier te voorkomen, 2 à 3, en soms nog meer medicijnen moeten
gebruiken om de bloeddruk te verlagen. Echter, zelfs met deze medicijnen wordt
bij circa 40% van de patienten geen normale bloeddruk bereikt. Vanwege de
schade die de hoge bloeddruk geeft aan zowel hart en vaatstelsel als de
transplantatienier is dit dus een groot probleem.

Een van de belangrijkste oorzaken van hoge bloeddruk na een niertransplantatie
is dat de eigen (zieke) nieren nog wel actief zijn in de bloeddrukregeling. Het
precieze mechanisme is niet helemaal duidelijk maar wel is uit onderzoek
gebleken dat de aansturing van hoge bloeddruk door de zieke nier verloopt via
de zenuwen die naar en van de nier lopen. Deze zenuwen maken deel uit van het
autonome zenuwstelsel, d.w.z. het zenuwstelsel waarmee bloeddruk en hartslag
worden geregeld.

In twee onlangs verschenen onderzoeken bij niet-getransplanteerde mensen zonder
noemswaardige nierschade bleek het doornemen van deze nierzenuwen bijzonder
effectief om een te hoge bloeddruk te behandelen. Dit werd bereikt door met een
catheter door de nierslagader te gaan en een soort magnetronstraaltje door de
wand van de nierslagader te richten op de zenuwbundel die naar de nier loopt.
Dit werd in beide nieren gedaan. Hierdoor werden deze zenuwen kapotgemaakt en
het resultaat was in de meeste gevallen een normalisatie van de bloeddruk. Bij
een groot deel van de patiënten waren er daarna ook minder dan 3 geneesmiddelen
nodig om de bloeddruk laag genoeg te krijgen.

Primair: effectieviteit bepalen van renale denervatie van de natieve nieren
voor de behandeling van therapieresistente hypertensie bij
niertransplantatiepatienten

Secundair: het effect van deze behandeling bepalen op:
- nierinnervatie
- systemische sympatische actvititeit
- nierfunctie
- proteinurie
- gebruik van antihypertensieve medicatie
- kwaliteit van leven

open label, gerandomiseerd gecontroleerd. Interventie on top of standard care
vs standard care alleen

renale denervatie middels catheter-ablatie

- venapuncties: risico's: pijn, infectierisico, hematoom risico
- intraveneuze canules: risico's: idem
- nierdenervatie/ catheterisatie: risico's: idem
- n. peroneus microneurografie: risico's: idem, tevens klein risico tijdelijke
paresthesien
- I-123-MIBG scintigrafie en low dose CT-scan: middelmatig risico (zie
stralingsadvies)
- 5 x 2 vragenlijsten: geen risico's
- 2 x 24 uur bloeddrukmeting: geen risico's
- 2 x bloeddruk meting ("Dinamap"): geen risico's