Rotterdamse Observationele Studie bij CIDP naar de Farmacokinetiek van Intraveneuze γ-globuline

Intraveneuze immunoglobuline (IVIg) is een bewezen effectieve behandeling voor
patiënten met chronisch inflammatoire demyeliniserende polyneuropathie (CIDP).
Echter is deze behandeling niet bij alle patiënten voldoende effectief,
waardoor er zeer ernstige neurologische uitval kan optreden die kan leiden tot
blijvende invaliditeit. Door de langdurige en steeds terugkerende
uitvalsverschijnselen hebben patiënten regelmatige IVIg-kuren nodig, het
merendeel om de twee à drie weken. Aan de andere kant is gebleken dat sommige
patiënten na een periode IIVg behandeling reeds in remissie zijn en eigenlijk
geen IVIg meer nodig hebben. De dosering van de IVIg alsmede de duur van het
interval voor de volgende kuur worden in overleg met de behandelende Neuroloog,
op basis van de klinische verschijnselen, gedaan. Voor het titreren van de
juiste dosis zijn echter geen biomarkers beschikbaar. Daarbij gaan sommige
patiënten, welke als klinisch stabiel worden beschouwd, toch langzaam achteruit
(onderbehandeling). Terwijl anderen in remissie zijn maar nog steeds met de
dure IVIg behandeld worden, waar zij eigenlijk niet meer afhankelijk van zijn
(overbehandeling). Tussen de patiënten bestaan er aanzienlijke verschillen in
dosering en interval van de IVIg-kuren. Hoewel IVIg al tientallen jaren in
gebruik is, is er nauwelijks iets bekend over de farmacokinetiek en -dynamiek
van deze behandeling bij CIDP-patiënten. Welke factoren hier invloed op hebben
en voor de uiteindelijk benodigde dosering zorgen is eveneens onduidelijk. Uit
eerder onderzoek van deze groep naar een aanverwante ziekte, is gebleken dat
patiënten grote verschillen laten zien in de hoeveelheid immunoglobulinen in
hun bloed na de IVIg-kuur. Deze verschillen bleken een invloed te hebben op het
herstel van de patiënt. Wij speculeren dat de afbraak van de immunoglobulinen
verschilt per patiënt en dat degene die het snel afbreken minder baat van de
therapie hebben. Voor deze patiënten zou de dosering dus aangepast moeten
worden. Ook voor juist overbehandelde patiënten hopen wij een voorspellende
factor te vinden.

Met behulp van uitgebreide farmacokinetische en -dynamische data trachten wij
een model te ontwikkelen (via NONMEM) welke ons meer inzicht geeft in het
farmacologische profiel van IVIg bij CIDP patiënten, alsmede zorgt voor een
*evidence based* mogelijkheid om tot een optimaal individueel doseringsschema
te komen.

Observationele cohort studie.

Proefpersonen worden gevraagd om gedurende twee opeenvolgende IVIg-kuren
(afhankelijk van het schema: 4 - 8 weken) een aantal onderzoeken te ondergaan
alsmede het afstaan van bloedmonsters.

De bloedmonsters worden afgenomen ten tijde van standaard tijdspunten gedurende
twee opeenvolgende IVIg kuren. Deze tijdspunten gedurende één kuur zijn: (1) 5
minuten voor toediening van IVIg via het infuus, (2) 15 minuten na de IVIg kuur
via het infuus, (3) 2 uur na de IVIg via het infuus, (4) 24 uur na, (5) 2 dagen
na, (6) 7 dagen na en (7) 14 dagen na het IVIg infuus. Indien de 2e
opeenvolgende kuur volgt na meer dan 3 weken (minderheid van de patiënten)
wordt er nog een additioneel monster afgenomen na 21 dagen (8). Indien de 2e
opeenvolgende kuur volgt binnen 2 weken worden de tijdspunten daarop aangepast.
Deze voorgestelde tijdspunten zijn in bepaalde mate flexibel om zoveel mogelijk
tegemoet te komen aan de wensen van de patiënt. De bloedmonsters na de
tijdspunten vanaf 24 uur (4) na toediening van de IVIg zullen verkregen worden
via een venapunctie. Dit houdt in dat gedurende de studie een patiënt in totaal
waarschijnlijk 8 maal een venapunctie ondergaat. Hieraan zijn minimale risico*s
verbonden. De bloedmonsters kort voor en na de reguliere IVIg infusie worden
allen via het perifeer infuussysteem afgenomen. Voor de eerste kuur wordt hier
1 buis EDTA extra afgenomen om DNA te verkrijgen.
Handknijpkracht wordt gemeten (Vigori-meter) tijdens de infusie door de daarbij
aanwezige verpleegkundige. Additioneel wordt de handknijpkracht gemeten door
gekwalificeerd personeel van het Erasmus MC of verpleging van de thuiszorg,
welke de patiënt bezoekt in de thuissituatie tijdens de tijdspunten van 7 en 14
dagen na de kuur. Vragenlijsten (R-ODS en R-FSS) worden afgenomen tijdens de
IVIg infusie (tweemaal). Geen van deze klinische scoringsmethoden zijn pijnlijk
of psychisch belastend. De deelnemende patiënten in deze studie zullen zelf
niet direct profiteren. In de nabije toekomst hopen we echter de huidige
behandeling te kunnen optimaliseren en beter te kunnen monitoren aan de hand
van de opgedane kennis in deze studie. Met het uiteindelijke model om de
kinetiek van IVIg in CIDP patiënten te kunnen voorspellen hopen we een
geïndividualiseerd en geoptimaliseerd behandelingsschema binnen bereik te
brengen.