Op weg naar moleculaire karakterisatie van sporadische epitheliale ovariumcarcinomen

Eierstokkanker is een ziekte die zich meestal in een vergevorderd stadium
presenteert en dan heel moeilijk te genezen is. In deze vergevorderde stadia is
er een grote hoeveelheid tumor in de buikholte aanwezig en volgt een grote
operatie en chemotherapie. Hoewel de respons op deze behandeling overwegend
goed is, zal bij de meeste patiënten de tumor terugkomen, waarbij de tumor
ongevoelig is geworden voor de standaard chemotherapie. Hierdoor is de 5-jaars
overleving van patiënten met gevorderde stadia van de ziekte slechts 5%-30%.
Op dit moment valt niet te voorspellen of een tumor goed zal reageren op de
behandeling of niet. Met behulp van moleculair biologische technieken is al
vaak onderzocht of er een markerpatroon is te vinden dat de respons op
behandeling voorspelt. hieruit zijn al meerdere factoren naar voren gekomen die
van belang zijn. De variatie in tumoreigenschappen is echter groot en het is
vooralsnog onduidelijk hoe deze factoren te beïnvloeden zijn.

Het doel van de huidige studie is het identificeren van genetische afwijkingen
die een belangrijke rol spelen in de uitkomst van de behandeling (repsons op
therapie) van ovariumkankerpatiënten. De resultaten maken het mogelijk
subgroepen te onderscheiden die onderling verschillen in hun respons op
therapie, waaronder de mogelijkheid optimale 'debulking'-chirurgie te
ondergaan, de respons op chemotherapie en overleving. Gebaseerd op de
resultaten zullen klinische trials opgezet worden om de behandekling van
ovariumkankerpatiëntes te individualiseren.

Binnen ons cohort van ovariumkankerpatiënten van wie alle relevante klinische
informatie beschikbaar en en die behandeld zijn volgens gestandaardiseerde
behandelingsprotocollen en van wie wij over versgevroren tumorweefsel
beschikken willen wij, naast conventionele technieken, twee relatief nieuwe
technieken gebruiken om een zo volledig mogelijk beeld kunnen krijgen van de
eigenschappen van eierstokkanker. Eerst zullen we met RNA sequencing (RNA-Seq)
genen onderscheiden tussen patiënten die ofwel heel goed en ofwel heel slecht
hebben gereageerd op de behandeling en bij wie de ziekte snel is teruggekomen.
RNA-Seq zal ons ook meer informatie geven over de invloed van mutaties en
niet-coderende RNAs op het succes van therapie. Omdat het gedrag van de tumor
voornamelijk bepaald zal worden door de eiwitten waarvoor uiteindelijk de genen
coderen, gebruiken we vervolgens een speciale techniek van massaspectrometrie
(UPLC-MSE) om alle eiwitten in de tumoren van deze patiënten te meten.

Belasting bestaat uit maximaal 5 minuten extra tijd voor afname van extra
bloed.