Een Multicentrische, Open-label Studie van het Humane Anti-TNF Monoklonaal Antilichaam Adalimumab ter Evaluatie van de Veiligheid en Tolerabiliteit op Lange Termijn van Herhaalde Toediening van Adalimumab aan Patiënten met Colitis Ulcerosa

Collitis Ulcerosa is een van de twee types intestinale inflammatoire ziektes.
Het gaat om een chronische ontstekingsziekte van rectum en/of dikke darm,
gekenmerkt door de ontsteking en de verzwering van het intestinale slijmvlies
en onderlaag. De klinische evolutie wordt gekenmerkt door verergering en
remissie. De weerslag in Europa wordt op 1,5 tot 20,3 gevallen voor 100.000
personen/jaar geschat. Het doel van de geneeskundige behandeling in CU is de
remissie af te leiden en te handhaven.
De conventionele farmaceutische therapieën verminderen het ontstekingsproces
niet volledig en hebben belangrijke neveneffecten. De conventionele therapieën
voor de inductie van de remissie, bevatten anti-inflammatoire componenten
(5-ASA derivaten en corticosteroïden) en component cyclosporine
immunomodulator. 5-ASA derivaten, evenals immunomodulatoren (azathioprine of 6
MP), werden gebruikt om de remissie te handhaven. Nog recenter heeft Infliximab
(een monoclonal chemisch product anti-TNF), zijn doeltreffendheid bewezen bij
patiënten met een gematigde vorm van CU en is goedgekeurd zowel in Europa als
in de Verenigde Staten voor de inductie en de remissie bij deze patiënten.

Het behoud van de respons, de veiligheid en de verdraagzaamheid op lange
termijn evalueren van herhaalde toediening van adalimumab aan proefpersonen met
ulceratieve colitis die hebben deelgenomen aan Protocol M06-826 of Protocol
M06-827 en deze met succes hebben afgerond.
Het tweede doel van deze studie is om de pharmacokinetic van adalimumab na
subcutane injectie te bepalen.

De invloed van de herhaalde toediening Humane Anti-TNF Monoklonaal Antilichaam
Adalimumab bij patienten met Colitis Ulcerosa door evaluatie van de veiligheid
en tolerabiliteit op lange remijn.

Het dag 1/baseline-bezoek voor proefpersonen die deelnemen aan M10-223 is week 52 van studie M06-826 of M06-827. Proefpersonen die in deze studie worden opgenomen vanuit een geblindeerde cohort zullen worden toegewezen aan open-label adalimumab, 40 mg om de andere week. Bij proefpersonen die inadequate responders (omschrijving hieronder) zijn op het ogenblik van de opname in de studie en die tijdens de studie geen respons vertonen, of die eerst een respons en vervolgens een opflakkering van de aandoening vertonen, kan de dosis adalimumab verhoogd worden tot 40 mg per week; dit kan echter pas vanaf het bezoek van week 12. Als deze proefpersonen ook bij een dosis van 40 mg per week nog een inadequate respons of een opflakkering vertonen, kunnen ze uit de studie gezet worden. Bij proefpersonen die klinische responders zijn of die in klinische remissie zijn en vervolgens een opflakkering van de aandoening vertonen, kan de dosis adalimumab worden verhoogd tot een wekelijkse dosis; dit kan echter pas vanaf het bezoek van week 12. Als deze proefpersonen bij een wekelijkse dosis nog steeds een opflakkering van de aandoening vertonen, kunnen ze uit de studie worden gezet. Proefpersonen die in deze studie worden opgenomen vanuit een open-label cohort behouden hun eerdere doseringsschema (om de andere week of wekelijks). Proefpersonen die worden opgenomen in de studie maar die inadequate responders zijn bij een dosis van 40 mg adalimumab om de andere week en die nog steeds een inadequate respons blijven vertonen, kunnen hun dosisfrequentie laten verhogen tot 40 mg wekelijks op het bezoek van week 2 of daarna. Proefpersonen die een inadequate respons blijven vertonen bij een dosis van 40 mg per week kunnen uit de studie worden gezet. Proefpersonen die de studie aanvatten met een dosis adalimumab om de andere week en die klinische responders zijn of die in klinische remissie zijn, kunnen hun dosis adalimumab laten verhogen tot een wekelijkse dosis als ze daarna een opflakkering van de ziekte vertonen (omschrijving zie onder). Deze dosisverhoging mag ten vroegste worden doorgevoerd tijdens het bezoek van week 12. Als deze proefpersonen bij een wekelijkse dosis nog steeds een opflakkering van de aandoening vertonen, kunnen ze uit de studie worden gezet. Proefpersonen die de studie aanvatten met een wekelijkse dosis adalimumab en die nadien een opflakkering van de ziekte vertonen, kunnen uit de studie worden gehaald. Definitie inadequate responder: • Proefpersonen met een partiële Mayo-score van 4-7 op dag 1/baseline (M06-826 of M06-827 studie), die zich aanbieden met een score hoger dan of gelijk aan hun baselinescore op 2 opeenvolgende bezoeken met een tussentijd van ten minste 14 dagen • Proefpersonen met een partiële Mayo-score van 8 of 9 op dag 1/baseline (M06-826 of M06-827 studie) die zich aanbieden met een score van >= 7 op 2 opeenvolgende bezoeken met een tussentijd van ten minste 14 dagen. Definitie opflakkering: • Proefpersonen die zich aanbieden met een partieel Mayo-scoreverschil van >= 3 in vergelijking met de partiële Mayo-score van dag 1/baseline (extensiestudie) op 2 opeenvolgende bezoeken met een tussentijd van ten minste 14 dagen. Vanaf week 96, kan in patiënten die een klinsiche reponse hebben gebasseerd op de partial mayo score vergelijkend met baseline voor ten minste twee opeenvolgende visites en tussen deze twee visites zit een periode van ten minste 14 dagen, dan mag de dosering verlaagd worden naar 40 mg om de week door de onderzoeker als deze het IVR systeem hiervoor gebruikt. Patienten die een ziekte opleving ervaren of onvoldoende reponse hebben, mogen de dosering adalimumab weer verhogen naar elke week 40 mg door middel van het IVR systeem.

De meest voorkomende bijwerking van adalimumab injecties zijn reacties op de
plek van de injectie. Patiënten kunnen lijden aan roodheid, jeuk, kneuzingen,
pijn en/of zwellingen op de plaats van injectie. De meeste reactie op de plaats
van injectie werden omschreven als mild, voorbijgaand en de meeste verdwenen
zonder dat de medicatie gestopt dient te worden. Andere frequent gerapporteerde
bijwerkingen (ratio van >=5%) in patiënten die deelnamen aan klinische studies
van adalimumab zijn in volgende van lagere frequentie: nasopharyngitis, hoge
luchtweginfectie, luchtweginfectie, hoofdpijn, misselijkheid, bronchitis,
diarree, hoesten, sinusitis, griep, hypertensie, urineweg infectie, rugpijn en
uitslag.

Voor de risico's in verband met de bloedafname is het mogelijk dat de patient
pijn voelde of kneuzingen ontwikkelde waar de bloedafname werd uitgevoerd. De
patient kan zich duizelig voelen. Het is mogelijk dat de injectie plaats
infecteert.

Risico's in verband met de endoscopie
Ter voorbereiding van de endoscopie zal de patient 1-2 dagen voor het onderzoek
een beperking van voedingsmiddelen voorgeschreven worden en eveneens het
gebruik van laxativa die diarree tot gevolg kunnenhebben.
Gedurende de endoscopie kan er gevaar zijn voor een perforatie (gat) van de
darmwand, die een chirurgische ingreep kan vereisen, en een bloeding die een
bloedtransfusie vereist.
De pijnstillende middelen, die over het algemeen gedurende colonscopie worden
gebruikt om de patient te relaxeren kunnen allergische reacties teweeg brengen
zoals misselijkheid, huiduitslag, duizeligheid met daling van de bloeddruk,
vertraging van de ademhaling.

Vrouwelijke proefpersonen moeten ofwel niet in staat zijn kinderen te baren -
gedefinieerd als postmenopauzaal gedurende minstens 1 jaar voorafgaand aan de
vorige studie (M06-826 studie of M06-827 studie)-, of gesteriliseerd zijn
(bilaterale afbinding van de eileiders, bilaterale ovarectomie of
hystrectomie), of kan wel kinderen baren maar gebruikt in dat geval een
goedgekeurde anticonceptiemethode gedurende de volledige studie en nog 150
dagen na de laatste toediening van het studie geneesmiddel. Voorbeelden van
goedgekeurde anticonceptiemethodes zijn: Condooms, vaginale spons, zaaddodend
schuim of gels, pessarium of intra-uterien systeem, orale parenterale of
intravaginale anticonceptiemiddelen of een partner bij wie een vasectomie werd
uitgevoerd.