Microcirculatoire perfusie gemeten met behulp van sublinguale SDF en NIRS bij milde therapeutische hypothermie en niet therapeutische hypothermie patienten

Behandeling met milde therapeutische hypothermie (TH) is geassocieerd met een
bescherming van afname van zuurstofconsumptie, in omstandigheden van mogelijk
inadequaat zuurstoftransport. In dit verband is al eerder beschreven dat
tijdens TH er een adequaat zuurstoftransport naar de weefsels is, gemeten in
ScvO2, dit ondanks een lagere cardiac output, veroorzaakt door een relatieve
bradycardie en een lager slagvolume. Toch geven deze macrohemodynamische
parameters niet altijd een goed beeld van de mogelijke microcirculatoire
afwijkingen
Een recente retrospectieve observationele studie in onze eigen IC, met 62
patienten na een reanimatie en met invasieve hemodynamische monitoring
(SwanGanz catheter of Picco), toonde een toename van cardiac index en ScvO2
gedurende de steady state hypothermie van 33 graden. CI steeg van 2.3 L/m2
(1.9-3.0) tot 2.7 (2.3-3.8), p=0.002 en de S(c)vO2 had een toename van 77%
(70-84) tot 80 (75-85), p= 0.12 .
Op het zelfde moment waren de lactaat levels aan het begin van de steady state
hypothermie 2.1 (1.2-3.7) mmol/L en stegen significant naar 3.4 (1.8-4.9) aan
het eind van de hypothermie (p= 0.000).

Gedurende de laatste jaren zijn er veel pogingen gedaan om afwijkingen in de
perfusie op orgaan niveau, bijv met tonometrie, lactaat bepalingen, NIRS en
microdialyse in kaart te brengen. Direct zichtbaar maken van de microcirculatie
door middel van OPS en zijn technisch verbeterde versie SDF, met de
mogelijkheid om bedside afwijkingen in kaart te brengen, heeft een enorme
toename gegeven van de mogelijkheden om afwijkingen en mogelijke correlaties
met prognose van sepsis en hartfalen te tonen.
Recente studies hebben aangetoond dat distributieve afwijkingen in de
microcirculatie niet alleen kunnen worden geobserveerd, maar dat er ook een
relatie is met de uitkomst / overleving. Het belang van deze distrubitieve
afwijkingen wordt in meerdere studies aangemerkt; er wordt gesuggereerd dat de
microcirculatie een cruciale rol speelt bij het ontwikkelen van orgaanfalen.
De SDF techniek is zowel bij mensen als dieren uitvoerig getest, ook tijdens
reanimaties, de afwijkingen hadden een voorspellende waarde voor de uitkomst.
Veranderingen in de weefsel oxygenatie (StO2) gemeten met NIRS zijn met name
gevonden bij septische patienten. Maar NIRS zou ook een mogelijke monitor zijn
van microcirculatoire afwijkingen bij patienten na een reanimatie.

Om de prevalentie van microcirculatoire afwijkingen te onderzoeken, worden SDF
metingen van de sublinguale microcirculatie gedaan bij alle patienten die
geincludeerd zijn voor de TTM studie in het Medisch Centrum Leeuwarden. De
techniek bestaat uit een handhold microscoop .Hierbij wordt gepolariseerd licht
via een klein buisje met een steriel kapje op de lens en een aantal filters op
het weefsel van een individu geplaatst. Bij terugkaatsing van het
gepolariseerde licht vindt resorptie plaats door hemoglobine, een eiwit in rode
bloedcellen, die belangrijk zijn voor het zuurstoftransport. Op deze manier
kunnen we zowel flow / perfusie als density van de functional capillaries
worden vastgesteld.

Uit eerder onderzoek is al bewezen dat het maken van de SDF opnames geen
belasting of risico voor de patient met zich mee brengt.