Effecten van hoog intensieve interval training op skeletspiermetabolisme en -oxygenatie bij patienten met chronisch hartfalen

Patienten met chronisch hart falen hebben een beperkte inspanningstolerantie
door een verminderde hartpompkracht en skeletspierfunctie. Fysieke training kan
de functionele capaciteit van deze patienten verbeteren en de symptomen van
hartfalen verminderen. Het is echter nog steeds onduidelijk wat de optimale
intensiteit van een trainingprogramma zou moeten zijn. Recent onderzoek naar
fysieke training bij een groep oudere patienten met chronisch hartfalen liet
een dramatische toename van de inspanningscapaciteit zien na hoog intensieve
intervaltraining (HIT) in vergelijking tot training op een matig intensief
niveau. Deze studie toonde een verbetering van skeletspiermetabolism,
spierdoorbloeding en hartfunctie aan. Al deze metingen werden echter verricht
in rust en het is niet duidelijk wat deze veranderingen bijdragen aan de
verbetering van het inspanningsvermogen. Dergelijke kennis is echter wel
noodzakelijk voor het geindividualiseerd voorschrijven van fysieke training die
specifiek op de individuele beperkingen van de patient is gericht.
Dit onderzoek is opgezet om hef effect van HIT op het skeletspiermetabolisme
(O2 verbruik) en de oxygenatie (O2 aanvoer) bij submaximale inspanning te
evalueren.

Het hoofddoel is te onderzoeken wat het fysiologische effect van hoog
intensieve interval training (HIT) is op het niveau van de spier door de
skeletspier re-oxygenatie en het herstel van het metabolisme van de skeletspier
na submaximale inspanning te bepalen en de oxidatieve capaciteit, capillaire
dichtheid en spiervezeltypeverdeling te bepalen.

Nevendoel is het onderzoeken of HIT leidt tot een toename van het maximale
inspanningsvermogen, het submaximale inspanningsvermogen, de kwaliteit van
leven en de linkerventrikelfunctie.

Prospectief semi-crossover gerandomiseerd en gecontroleerd interventie
onderzoek.

HIT wordt 3 keer per week gedurende twaalf weken uitgevoerd en bestaat uit 4 intervallen van 4 minuten op een ergometer op 85-95% van de piek aerobe capaciteit (piek Vo2). De intervallen worden afgewisseld met 3 minuten aciteve pauzes op 50-60% van de piek Vo2. Het volledige programma staat onder toezicht van gekwalificeerde fysiotherapeuten. De patiënten in de controle groep zullen deelnemen aan het trainingsprogramma na afloop van de controle periode van 12 weken.

Nadelige effecten van fysieke training door CHF patienten zijn tot op heden
niet bekend in de literatuur, noch in onze klinische praktijk. Daarentegen laat
fysieke training zien voordelige effecten te hebben op de maximale
inspanningscapaciteit, spierkracht en kwaliteit van leven. Het HIT programma
dat gebruikt zal worden in dit onderzoek is reeds uitvoerig getest bij
patienten met CHF, maar ook bij andere populaties zoals oudere patienten met
coronairlijden zonder enige gedocumenteerde nadelige effecten.
Om potientele risico's van fysieke training te reduceren zullen alle patienten
een maximale inspanningstest met ademgasanalyse ondergaan. Hierbij zullen
problemen van myocardischemie en ventriculaire arritmieen tijdens inspanning
worden ondervangen. Trainingsessies zullen worden uitgevoerd in de klinische
setting onder toezicht van gekwalificeerde fysiotherapeuten.
De metingen die zullen worden verricht vóór en ná het trainingsprogramma zijn
volledig non-invasief behalve de afname van de spierbiopten. 31P MR
spectroscopie metingen worden enkel en alleen verricht in patienten zonder
pacemaker / implanteerbare cardioverter defibrillator (ICD) of andere
contra-indicaties voor MRI. De spierbioptie procedure zal in een beperkte groep
patienten (28) worden uitgevoerd en kent een laag risico op complicaties. Door
het uitvoeren van deze metingen zullen we in staat zijn om de fysiologische
effecten van HIT te evalueren. Deze kennis kan uiteindelijk nuttig zijn voor
het meer geindividualiseerd voorschrijven van fysieke training, specifiek
gericht op de individuele beperkingen van de patient.