Operatieve behandeling van 281 Achillespees rupturen ; Klinische Resultaten van de afgelopen 10 jaar

De achillespeesruptuur is de meest voorkomende peesruptuur bij volwassenen.
In de afgelopen decennia is de incidentie van achillespeesrupturen toegenomen,
analoog aan de toename van sportbeoefening. 75% van de Achillespeesrupturen die
zijn beschreven zijn ontstaan tijdens sporten. Behandelingsopties zijn
conservatieve therapie of operatieve therapie. conservatieve therapie kan
bestaan uit het ingipsen of intapen van de voet, waarbij de voet in spitsstand
wordt gefixeerd. Eventueel kan dan gekozen worden om vroeg te beginnen met
fysiotherapie.
Operatief kan er gekozen worden voor een open reconstructie, een minimaal
invasieve reconstructie of een percutane reconstructie van de achillespees.
Ondanks dat de optimale vorm van behandelen controversieel blijft, is er bij
atleten een lichte voorkeur voor operatief behandelen.
Verschillende open en minimaal-invasieve technieken zijn beschreven in de
literatuur, maar er is nog geen consensus over welke techniek voor het meest
optimale resultaat zorgt ten aanzien van de incidentie van een recidief, nervus
suralis letsel en kracht van de achillespees.

Doel van het onderzoek is retrospectief analyseren wat de resultaten zijn ten
aanzien van functie van de achillespees en patiententevredenheid, van zowel
open reconstructie als percutane reconstructie van de achillespees bij
achillespees rupturen. Tevens kijken wij naar het aantal complicaties om zo
meer duidelijkheid te krijgen welke behandeling de voorkeur dient.

Retrospective case series study.
Patienten wordt gevraagd om verschillende vragenlijsten thuis in te vullen
(VISA-A, VAS, ATTRS,SF12).
Tevens wordt hen gevraagd naar de polikliniek Chirurgie in het OLVG te komen
voor lichamelijk onderzoek.
Bij dit lichamelijk onderzoek wordt er gekeken naar de bewegelijkheid van de
enkel, de omtrek van de kuit, de sensibiliteit van de onderbenen en de kracht
van de achillespees. Dit wordt deels gedaan om de Leppilathi score compleet te
krijgen.

De belasting voor de proefpersonen ten gevolge van dit onderzoek zijn zeer
beperkt.
Er wordt gevraagd 4 vragenlijsten thuis in te vullen, dit zal 20 minuten in
beslag nemen en zijn van zo een aard dat ze als niet belastend kunnen worden
beschouwd. Tevens wordt aan de proefpersonen gevraagd eenmalig naar het OLVG te
komen voor niet-invasief lichamelijk onderzoek. Er zal een onkostenvergoeding
worden aangeboden. Behoudens tijd is er geen sprake van belasting.
De proefpersonen lopen geen risico. In het licht hiervan denk ik dat het
uitvoeren van dit onderzoek gerechtvaardigd is.