Microvasculaire doorbloeding en microvasculair bloedvolume metingen middels contrastechografie (CEUS) in humaan spierweefsel.

Obesitas neemt steeds verder toe in prevalentie en is geassocieerd met een
verhoogd risico op het ontwikkelen van diabetes mellitus type 2 en
cardiovasculaire ziekten. Bovendien ontwikkelen mensen met diabetes mellitus
type 2 of obesitas vaker hypertensie, hetgeen ook een grote determinant van
cardiovasculaire morbiditeit en mortaliteit is. Hoewel de onderliggende
mechanismen van het geclusterd voorkomen van deze aandoeningen nog niet
opgehelderd zijn, worden microvasculaire insulineresistentie en microvasculaire
dysfunctie wel gezien als belangrijke factoren. Een scala van technieken is
beschikbaar om microvasculaire functie te meten, iedere techniek met zijn eigen
voor- en nadelen.

In de voorbijgaande jaren heeft de afdeling Interne Geneeskunde diverse
onderzoeksprotocollen uitgevoerd waarbij diverse technieken gebruikt werden,
zoals capillaire videomicroscopie van de nagelriem, laser doppler flowmetrie en
vasomotie analyse. De grote beperkende factor van deze methoden is echter het
feit dat deze metingen alleen in staat zijn de microcirculatie van de huid te
meten. Als we echter insuline gemedieerde glucose opname en/of insuline
gemedieerde vasodilatatie willen onderzoeken, dan is de skeletspier het
primaire doelorgaan.

In de laatste jaren is er een nieuwe techniek ontwikkeld om de
(microvasculaire) perfusie van de skeletspier te kunnen meten middels
echografie. Contrastechografie (CEUS), gebruikt echogene microbubbels als
contrastmiddel. Vanwege hun grootte gedragen deze met gas gevulde en met
fosfolipiden omgeven bubbels zich als erytrocyten, waardoor ze in staat zijn
zelfs de kleinste capillairen te passeren.

Eerdere studies hebben een correlatie aangetoond tussen de responsen van de
huid en de skeletspier op reactieve hyperaemie bij insulinetoediening. Echter,
het rechtstreeks in de skeletspier meten van microvasculaire functie is het
meest direct en is het meest informatief.

We zullen CEUS metingen gaan faciliteren en de intra-oberserver en dag-tot-dag
variabiliteit van de metingen bepalen.

Deze studie is ontworpen om de reproduceerbaarheid van CEUS metingen in de
skeletspier zo efficiënt mogelijk te bepalen.

Het doel van dit protocol is het bestuderen van de reproduceerbaarheid van CEUS
metingen. De meest belangrijke risico's die aan deelname aan deze studie
verbonden zijn, zijn de (zeldzame) bijwerkingen van het contrastmiddel, te
weten:
In 1-10%: hoofdpijn, flushing van gezicht, misselijkheid, duizeligheid, (milde)
hypotensie, pijn ter hoogte van injectieplaats en lokale reacties ter hoogte
van injectieplaats (hematoom, brandend gevoel, paresthesie).
SAE's geassocieerd met contrastinfusie kwamen voor in 0.009% van de persoenen
en waren voornamelijk gerelateerd aan allergische reacties: dyspnoe,
bronchospasmen, bradycardie, daling van bewustzijn, pijn in de rug, ernstige
hypotensie en huiduitslag. Alle gerapporteerde SAE's zijn binnen 30 minuten
verholpen na toediening van medicatie (adrenaline, clemastine, prednisolon).
Mortaliteit is niet waargenomen na toediening van het contrastmiddel.
Vrijwilligers zullen geen direct gezondheidsvoordeel verkrijgen door deelname
aan dit onderzoek. Als compensatie voor de geïnvesteerde tijd en moeite alsook
de belasting door de invasieve procedures zullen de deelnemers ¤60,= ontvangen
na het completeren van beide studiedagen.