De rol van huid autofluorescentie als een voorspeller van post-operatieve proliferatieve vitreoretinopathie en chirurgisch falen bij patiënten met een netvliesloslating

Met het ouder worden treden er veranderingen op in het glasvocht. Dit kan
gevolgd worden door de ontwikkeling van een achterste glasvochtloslating, wat
tot schade aan het netvlies kan leiden, door het veroorzaken van een
glasvochtbloeding, een gescheurd netvlies of een netvliesloslating.
Het belang van collageen fibrillen in het behoud van de structuur van het
glasvocht, leidt tot de logische aanname dat veranderingen in de structuur van
het glasvocht direct gerelateerd zijn aan veranderingen in de collageen
fibrillen. Deze veranderingen kunnen veroorzaakt worden door de vorming van
advanced glycation endproducts (AGEs), waaronder een serie van
niet-enzymatische reacties met reducerende suikers, oxoaldehydes, geoxigeneerde
vetten en reactieve carbonyl-groepen verstaan wordt. AGEs vormen zich
willekeurig op enig eiwit, afhankelijk van de concentratie van reactieve
moleculen, en, eenmaal gebonden, kunnen ze alleen verwijderd worden door de
afbraak van het eiwit.
Recentelijk is er gesuggereerd dat AGEs betrokken zijn bij ziektes die
betrekking hebben op de interactie tussen glasvocht en netvlies. Hoewel deze
oogaandoeningen bij de meeste mensen niet gepaard gaan met (ernstige)
symptomen, zijn ze verradelijk en kunnen ze leiden tot permanent
gezichtsverlies en blindheid. Het is moeilijk om mensen met een hoog risico te
identificeren op basis van oog onderzoek. Om patiënten met een verhoogd risico
voor een ernstig beloop van de ziekte wel te kunnen identificeren, is het van
belang om meer inzicht te vergaren in de relatie tussen normaal ouder worden en
leeftijdsgerelateerde oogziekten in het oog.
Het is gebleken dat huid autofluorescentie onafhankelijk geassocieerd is met de
ernst van een netvliesloslating (mate van netvliesloslating en aanwezigheid van
proliferatieve vitreoretinopathie (PVR)) op het moment van de operatie.
Aangezien ook is aangetoond dat preoperatieve PVR de beste klinische
voorspeller is van postoperatieve PVR en derhalve chirurgisch falen, zou huid
autofluorescentie mogelijk ook postoperatieve PVR kunnen voorspellen.

Het doel van de studie is om te onderzoeken of huid autofluorescentie
voorspellend is voor postoperatieve PVR (en daarmee samenhangend chirurgisch
falen), bij patiënten die chirurgisch behandeld worden voor netvliesloslating.
Daarnaast is het doel van de studie om een aantal trajecten te onderzoeken die
mogelijk bij kunnen dragen aan de verklaring van de relatie van systemisch huid
autofluorescentie en lokale oogziekte

De doelstellingen zullen worden getest in een prospectieve cohort studie bij
patiënten die een vitrectomie vanwege en netvliesloslating zullen ondergaan.

De deelnemers zullen de belasting hebben van een enkele huid autofluorescentie
meting en een enkele venapunctie, en zal worden benaderd voor een klinische
follow-up evaluatie. Toekomstig algemeen nut kan zijn dat van het beschikbaar
komen van een meer gerichte en nauwkeurige, snelle, niet-invasieve en goedkope
voorspelling van het risico van proliferatieve vitreoretinopathie en/of
chirurgisch falen bij patiënten met een netvliesloslating.