predictie van everolimus geinduceerde interstitiele longziekte in patienten met mammacarcinoom; maximalizeren van effictiviteit door toxiciteit te verminderen

Voor vrouwen met borstkanker is de combinatie van everolimus met exemestaan een
belangrijke nieuwe behandeling, waarmee chemotherapie uitgesteld kan worden.
Het gebruik van everolimus kan echter gepaard gaan met bijwerkingen. Een
belangrijke bijwerking van everolimus is een interstitiële longontsteking (dit
is een longontsteking zonder een infectie), welke van andere longaandoeningen
zoals een infectie gedifferentieerd moet worden. Deze bijwerking treedt bij
10-40% van de patiënten op, maar meestal is dit in een milde vorm, waarbij
mensen geen of weinig klachten hebben. Een deel van de patiënten ontwikkelt
echter ernstige longproblemen waarbij de patiënt opgenomen moet worden, soms
aan de beademing raakt en zelfs *zeer zelden- overlijdt. Op dit moment weten we
niet bij welke patiënten deze longproblemen mild blijven en bij wie de
everolimus dus veilig voortgezet kan worden en bij wie de everolimus gestopt
moet worden om ernstige longproblemen te voorkomen. We zijn daarom op zoek naar
gegevens die de ernst van dit longbeeld kunnen voorspellen. Daarnaast is de
ontstaanswijze van dit longbeeld onbekend, waardoor er nog geen gerichte
therapie voor is. Verder ontbreken gedetailleerde richtlijnen over hoe dit
longbeeld het beste en op standaard wijze kan worden behandeld, waardoor er
grote verschillen zijn in de behandeling ervan.

Primaire doel:
- Het analyseren van de waarde van pneumoproteïnen, everolimus blootstelling,
long functie testen, specifieke radiologische patronen, patiënt
karakteristieken en de Ontwikkeling van huid toxiciteit of orale mucositis voor
het voorspellen van het ontwikkelen en de ernst van everolimus-geïnduceerde
interstitiële longziekte.

Secundaire doelen:
- Bepalen of een afname in longfunctie of nieuwe radiologische afwijkingen
voorafgegaan worden door een toename in de waarde van pneumoproteïnen
- Het onderzoeken van de pathofysiologie van everolimus-geïnduceerde
interstitiële longziekte, huid toxiciteit en orale mucositis
- Het beschrijven van de uitkomsten van een gestandaardiseerde diagnostische en
therapeutische strategie voor het omgaan bij (een verdenking op)
everolimus-geïnduceerde interstitiële longziekte
- Het correleren van de ontwikkeling en graad van everolimus-geïnduceerde
interstitiële longziekte, huid toxiciteit en orale mucositis met everolimus
blootstelling en klinische respons
- Het bepalen van het type en de frequentie van radiologische long afwijkingen
en het discriminatieve vermogen bepalen voor diverse longziekten
- Het bepalen van de invloed van interbeoordelaar variabiliteit voor
radiologische longafwijkingen op beleid ten aanzien van patiëntenzorg
- Het bepalen van de everolimus spiegel in speeksel om de farmacodynamiek van
everolimus te bestuderen en de correlatie met het optreden van stomatitis

Dit is een prospectief, multicenter, postregistratiestudie.
De kenmerken die we zullen verzamelen zijn: pneumoproteïnen, everolimus
blootstelling, longfunctie onderzoeken en kenmerken van de CT scan van de
longen. Daarnaast onderzoeken we de ontstaanswijze van deze bijwerking door de
effecten van everolimus op het afweersysteem te analyseren met behulp van
utigebreide immunoloische parameters. Ten derde hebben we samen een
gedetailleerd en gestandaardiseerd behandelplan ontwikkeld voor de behandeling
van interstitiële longontsteking, waarvan we de resultaten zullen vastleggen.

De belangrijkste belasting van de patient bestaat uit de longfunctie testen en
de extra bloed afnames. De longfunctie test duurt minder dan 15 minuten per
keer. Het extra afnemen van bloed zal geen merkbare invloed hebben op de
patient. Het bijhouden van het dagboek kost niet veel tijd.
De patient is eenmaal gedurende 8 tot 9 uur in het ziekenhuis voor het bepalen
van everolimus farmacokinetiek. Indien de behandelaar het als in het belang van
de patient ziet, kan deze de uitslag van de everolimus spiegel opvragen bij de
hoofdonderzoeker. De behandelend arts is dan vrij om de behandeling eventueel
aan te passen.
De afname van een 2-3mm groot huidbiopt is optioneel.