Perceptie van reflux en mucosale integriteit in de proximale slokdarm

Ongeveer 15-20% van de bevolking ervaart wekelijks klachten van zuurbranden
en/of regurgitatie. Alhoewel het algemeen geaccepteerd is dat deze symptomen
worden veroorzaakt door gastro-oesofageale reflux is het mechanisme hiervan nog
niet verklaard. Slechts in een minderheid van patiënten zijn bij
oesofago-gastroscopie mucosale afwijkingen als oesofagitis te zien en de meeste
patiënten lijden dus aan zogeheten non-erosieve refluxziekte. Alle
refluxpatienten zijn hypersensitief voor zuur, de oorzaak van deze
hypersensitiviteit is nog onbekend.

Sensitiviteit van de proximale slokdarm
Meerdere studies hebben aangetoond dat reflux patienten meer refluxepisoden
hebben die hoog in de slokdarm komen dan gezonde controles. Bovendien genereert
proximale reflux vaker symptomen dan reflux dat alleen tot in de distale
slokdarm reikt. Dit suggereert dat de proximale slokdarm sensitiever is voor
zuur dan de distale slokdarm. Sensitiviteit voor zuur kan bepald worden door
middel van een zuurperfusietest. Een zuurperfusietest van verschillende
gebieden van de slokdarm is nooit uitgevoerd in refluxpatiënten.

integritiet van de slokdarmmucosa
De slokdarmwand bestaat uit een meerlagig niet-verhoornend plaveiselepitheel,
welke een effectieve barriere vormt tegen reflux. De integriteit van de
barriere aangetast in refluxpatiënten, aangetoond door de aanwezigheid van
verwijdde intercellulaire ruimten en een verhoogd transepitheliale diffusie van
kleine moleculen. De relatie tussen mucosale integriteit en sensitiviteit van
de proximale slokdarmmucosa is niet bekend.

De hypothese die met het onderzoek wordt getest is dat de proximale slokdarm
van refluxpatiënten sensitiever is voor zuur dan de distale slokdarm, wat wordt
veroorzaakt door aantasting van de mucosale integriteit van de proximale
slokdarm.

De studie heeft een prospectief observationeel design en het studieprotocol
bestaat uit een eenmalige zuurperfusietest, metingen met elektrische weefsel
impedantie spectroscopie en het nemen van een aantal extra biopten tijdens een
gastroscopie.
De MEC van het AMC Amsterdam heeft eerder toestemming gegeven voor de inclusie
van refluxpatiënten en gezonde controles in een vergelijkbaar protocol
(MEC10/275).

Het risico van de verrichte procedures bestaat uit het risico gerelateerd aan
het nemen van extra biopten van de slokdarmwand. Slokdarmbiopten worden
regelmatig genomen tijdens een gastroscopie. Een zeer zeldzame maar potentieel
ernstige complicatie is een perforatie. In de overgrote meerderheid kan een
perforatie expectaief of endoscopisch behandeld worden. in zeldzame gevallen is
het nodig de perforatie door middel van chirurgie te sluiten. Een andere
zeldzame complicatie van een biopsie is een bloeding, welke direct endoscopisch
kan worden behandeld.
De zuurperfusie test is een veilige procedure, alleen geassocieerd met ongemak
tijdens het plaatsen van de perfusiekathether. Er is geen risico verbonden aan
de in vivo weefsel impedantie metingen. The extra metingen en biopten zullen de
tijd van een normale endoscopie verlengen met ongeveer 3-4 minuten. De studie
zal bijdragen aan een beter begrip van het ontstaan van de klachten bij
refluxziekte en mogelijk nieuwe aangrijpingspunten voor behandeling opleveren.